Michał Römer

(1880–1945) – jeden z najwybitniejszych specjalistów prawa międzywojennej Litwy. Urodził się w Bohdaniszkach, w spolonizowanej rodzinie Niemców bałtyckich. Sam uważał się i za Polaka, i za Litwina. W 1914 roku przyłączył się do Legionów Piłsudskiego, w 1917 został sędzią w Kolnie pod Łomżą. Jesienią 1920 odmówił przyjęcia urzędu premiera Litwy Środkowej i osiadł w Kownie. W latach 1921–28 zasiadał w litewskim Sądzie Najwyższym, od 1922 roku wykładowca Uniwersytetu Litewskiego Witolda Wielkiego, dziekan Wydziału Prawa, a w latach 1927–39 rektor tej uczelni. Rękopisy jego pisanych po polsku dzienników (w sumie 40 tomów, ponad 10 tysięcy stron) są przechowywane w Bibliotece im. Wróblewskich w Wilnie (z lat 1911–33) oraz w Bibliotece Uniwersytetu Wileńskiego (1933–45).