W służbie partii, stoczni i futbolu. Zarys kariery Henryka Klocka

Zobacz też: Piłka nożna - historia mistrzostw, sukcesy Polaków i futbol a polityka

Henryk Klocek (fot. Archiwum Państwowe w Gdańsku)

Henryk Klocek urodził się 18 września 1945 roku w Staszowie w województwie kieleckim. W latach 1952–1959 uczęszczał do szkoły powszechnej w Dobrej w powiecie Staszów. W wieku 16 lat (1961 rok) podjął swoje pierwsze decyzje polityczne i wstąpił do Związku Młodzieży Socjalistycznej (ZMS). Po ukończeniu szkoły powszechnej rozpoczął naukę w Zasadniczej Szkole Zawodowej w Dobrej, w której uczył się do czerwca 1962 roku. W tym samym miesiącu wyjechał do Gdańska, gdzie od 3 lipca podjął pracę w charakterze ślusarza wyposażenia na Wydziale W-3 tamtejszej Stoczni. Jednocześnie rozpoczął zaocznie naukę w Technikum Mechanicznym w Gdańsku.

Ponad dwa lata później, 10 października 1964 roku, młody Klocek podjął udaną próbę wstąpienia w poczet kandydatów do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). Motywując swoją decyzję w podaniu do Oddziałowej Organizacji Partyjnej (OOP) przy Wydziale W-3 Stoczni im. Lenina w Gdańsku zaznaczył: interesuje mnie droga słuszna Partii [sic!] i życie gospodarcze naszego kraju. Ponadto, stając się kandydatem chciałbym pogłębić wiadomości oraz być pełnowartościowym Obywatelem Polski Ludowej.

W pozytywnym rozpatrzeniu kandydatury pomogła opinia polecająca wystawiona przez Jana Parasińskiego (członek PZPR od 1962 roku). Swoją znajomość z Klockiem datował on na 1961 rok. W tym czasie kandydat dał mu się poznać jako dobry fachowiec, zdyscyplinowany w pracy, lubiany wśród załogi oraz aktywnie udzielający się w pracy ZMS. W efekcie pochlebnych opinii, podczas zebrania organizacji partyjnej OOP W-3 w dniu 26 października 1964 roku Henryk Klocek został zaakceptowany jako kandydat do PZPR. Spośród 61 członków organizacji na zebraniu obecnych było 42 – wszyscy głosowali za kandydaturą. Drugiego listopada tego samego roku decyzję OOP zatwierdziła Egzekutywa Komitetu Zakładowego stoczni (Klockowi wręczono legitymację kandydacką nr 1004169).

Wstąpienie w poczet kandydatów do PZPR odbywało się niemal równocześnie ze zmianą stanowiska pracy. Od 1 listopada 1964 roku do 15 stycznia następnego roku pracował jako robotnik rozdzielni robót i dokumentacji. Następnie do 15 kwietnia 1968 roku pełnił obowiązki wydawcy materiałowego na W 3.

Rok 1965 przyniósł Klockowi szereg szkoleń, które miały mu pomóc stać się pełnowartościowym członkiem PZPR. W karcie uczestnika szkolenia kandydatów można przeczytać, że zaliczył zajęcia o następującej tematyce: „Cele i zadania PZPR” (11 czerwca), „O postawie moralno-politycznej członka partii” (28 czerwca), „Zasady organizacyjne partii” (14 listopada) oraz „Informacja o aktualnych zadaniach Samorządu Robotniczego” (27 października). Po zakończeniu kursów, 23 listopada 1965 roku Klocek napisał podanie o przesunięcie z kandydata PZPR w poczet członków. Swoje starania umotywował między innymi faktem, że w okresie kandydackim miał możność zapoznania się z kierunkiem pracy organizacji partyjnej dzięki której kraj nasz ma tak duże osiągnięcia. Wśród swoich celów zaakcentował, że będąc członkiem PZPR chciałby jeszcze więcej przyczynić się do budowy socjalizmu w Polsce.

Awanse i pochwały

Wysiłek nie poszedł na marne i podczas zebrania OOP W-3 (26 listopada 1965 roku) stosunkiem głosów 34 do 21 zdecydowano o przyjęciu Klocka do PZPR. Bardzo korzystna w tym czasie była także ocena jego działalności w okresie kandydackim, sporządzona przez przedstawiciela OOP. Czytamy w niej, że wywiązywał się on ze swych obowiązków należycie a ponadto brał czynny udział w pracy organizacji ZMS. Swym zachowaniem i moralnością w pełni zasłużył na miano członka partii.

Decyzja OOP musiała zostać zatwierdzona przez Egzekutywę Komitetu Zakładowego PZPR w Stoczni Gdańskiej. Ta podczas rozmowy z kandydatem oceniła, że jego wiedza na temat zagadnień ogólnych, statutowych, ideologicznych, wewnątrzpartyjnych i samorządowych jest dobra. Komisja Organizacyjna w składzie Wegner, Gromelski, Gadomski i Ostrowski zaleciła także kandydatowi, by ukończył wszystkie szkolenia do 20 grudnia 1965 roku oraz zawnioskowała do Komisji Zakładowej o zatwierdzenie decyzji OOP. Szóstego grudnia 1965 roku Egzekutywa KZ jednogłośnie zatwierdziła uchwałę OOP W-3 o przyjęciu towarzysza Henryka Klocka na członka partii (legitymacja członkowska nr 1883040).

Inicjacji partyjnej towarzyszyły osiągnięcia zawodowe. Klocek skończył szkołę średnią, uzyskując tytuł zawodowy technika mechanika budowy okrętów. Wykształcenie zmieniło na korzyść jego kwalifikacje zawodowe, w związku z czym 16 kwietnia 1968 roku w wieku zaledwie 23 lat został mistrzem na Wydziale W-1. Wcześniej, bo już w 1966 roku, zdobył uprawnienia sędziego piłkarskiego, a od 1967 roku był sędzią rzeczywistym.

W całej dekadzie lat siedemdziesiątych Klocek był bardzo sumiennym pracownikiem. Świadczą o tym kolejne pochwały odnotowane w jego aktach. Wszystkie one są autorstwa kierownika wydziału konserwacyjno-malarskiego W-1, mgr inż. Jerzego Brzezickiego. Nagradzał on mistrza swojego wydziału za wydajną i rzetelną pracę („Dzień stoczniowca” 25 czerwca 1971 roku), za wkład w zakończenie budowy statków typu B69/II (2 lutego 1972 roku) oraz z okazji 30-lecia ludowej ojczyzny.

Kolejne pochwały Brzezickiego były nieco bardziej wyczerpujące i pozwalają zarysować pełniejszy obraz ówczesnego mistrza. 30 listopada 1973 roku Brzezicki pisze o Klocku: jest niezwykle aktywny, ambitny i operatywny. Obowiązki służbowe traktuje wyjątkowo solidnie i poważnie. Dzięki wszystkim tym przymiotom ze swoich zadań wywiązuje się w terminie, a jakość jego prac stoi zawsze na wysokim poziomie. Dobre strony Klocka Brzezicki zauważył również w życiu pozazawodowym, i tak: mimo ogromnego zaangażowania w pracy zawodowej, znajduje czas na działalność społeczną. Jest cenionym działaczem sportowym, za co wielokrotnie był wynagradzany odznaczeniami i dyplomami. Poza tym mistrz Klocek jest aktywnym działaczem P.Z.P.R. [sic!].

Strajk w Stoczni im Lenina, 1980 r. (fot. T. Michalak)

W konsekwencji tak dobrych not, od 1974 roku Klocek sprawował funkcję grupowego partyjnego Podstawowej Organizacji Partyjnej na Wydziale W-1 Stoczni im. Lenina w Gdańsku. W drugiej połowie lat siedemdziesiątych przyspieszenia nabrała również jego kariera sędziowska. W 1977 roku został sędzią klasy międzyokręgowej, a w 1980 roku awansował do II ligi. Po roku był już arbitrem pierwszoligowym. Na szczeblu centralnym arbitraż prowadził do roku 1990.

Na przestrzeni lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych praca Klocka znalazła uznanie również w oczach nowego kierownika działu konserwacyjno-malarskiego W-1, Zdzisława Wiśniewskiego. W związku z tym od 1 listopada 1982 roku został on awansowany na starszego mistrza. Funkcję tę pełnił do 30 września 1988 roku.

W międzyczasie za zgodą Zdzisława Wiśniewskiego podjął pracę dodatkową (półetatu) w Miejskim Zespole Szkół w Gdańsku (w kolejnych dokumentach pojawia się również nazwa Miejski Zespół Ekonomiczno-Administracyjny). Z akt wynika, że pracował tam już przed rokiem 1986, gdyż w styczniu tego roku zwrócił się z prośbą do zastępcy dyrektora Stoczni ds. pracowniczych o p r z e d ł u ż e n i e pozwolenia na pracę w roli konserwatora. Podanie rozpatrzono pozytywnie i zezwolono na dodatkową pracę do 29 grudnia 1987 roku. Co ciekawe, Klocek osiągnął awans nawet w tym miejscu zatrudnienia, w którym od 1987 roku nie był już konserwatorem, a specjalistą ds. zaopatrzenia.

W nowej rzeczywistości

31 października 1987 roku Henryk Klocek został wybrany I sekretarzem POP na Wydziale W-1 Stoczni Gdańskiej. Mimo to w końcówce lat osiemdziesiątych nie zdecydował się na poświęcenie karierze politycznej. Zapoczątkowany w 1986 roku w ZSRR proces przemian społeczno-gospodarczych sprawił bowiem, że dużo bardziej korzystny dla operatywnych członków PZPR był wybór powstającego sektora prywatnego jako miejsca przyszłego zatrudnienia. W związku z tym 6 czerwca 1988 roku Klocek zwrócił się do dyrektora ds. pracowniczych Stoczni Gdańskiej o przyznanie urlopu bezpłatnego w okresie między sierpniem roku 1988 i 1989. Miał w tym czasie podjąć pracę na kontrakcie zagranicznym organizowanym przez PMBK Gdańsk. Prośba została rozpatrzona pozytywnie. Warto również zaznaczyć, że w 1988 roku oprócz pracy zawodowej, prac związanych z działaniem w okręgowym związku piłkarskim i pełnienia funkcji pierwszego sekretarza POP, Klocek należał również do PRON i Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.

30 listopada 1988 roku Klocek zwrócił się z prośbą o przedłużenie urlopu do 31 grudnia 1988 roku. Czas ten zamierzał wykorzystać na pracę w Zakładach Wielobranżowych „Fast”. Tuż przed końcem uzyskanego pozwolenia, 30 grudnia 1988 roku firma „Fast” złożyła mu propozycję podjęcia pracy w wymiarze pełnego etatu od 1 stycznia 1989 roku. Przejście odbyło się na zasadzie porozumienia między nowym pracodawcą a Stocznią Gdańską. Po roku 1989 Klocek został współwłaścicielem oraz dyrektorem firmy „Fast”.

Równie korzystnie potoczyła się po transformacji ustrojowej PRL jego kariera działacza piłkarskiego. Mianowicie po zakończeniu arbitrażu pełnił funkcje między innymi sędziego-obserwatora, referenta kwalifikacji, referenta odznaczeń i referenta dyscypliny. Od 1997 roku był członkiem Zarządu Okręgowego Związku Piłki Nożnej, a następnie, od 1999 roku prezesem Zarządu, którym pozostał również po zmianie nazwy organizacji na Pomorski Okręgowy Związek Piłki Nożnej w lipcu 2000 roku. Zaufanie do niego pomorscy działacze piłki nożnej wyrazili również podczas posiedzenia Zarządu Pomorskiego Związku Piłki Nożnej z 10 czerwca 2008 roku, kiedy wybrali go prezesem na kadencję 2008–2012.

W czasie swojej wieloletniej pracy, kariery partyjnej i organizacyjnej Henryk Klocek został odznaczony Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem 40-lecia PRL, odznaką Zasłużony Dla Miasta Gdańska, Złotą Odznaką Honorową PZPN, odznaką Mistrz Wychowawca Młodzieży i Zasłużony dla Stoczni Gdańskiej. Był także Sędzią Zasłużonym i Sędzią Honorowym.

-- Przy pracy nad artykułem korzystałem z dokumentów Archiwum Państwowego w Gdańsku, Archiwum IPN oraz Archiwum Zakładowego Stoczni Gdańskiej. Ponadto wykorzystałem publikację W. Wiki „Ludzie pomorskiej piłki nożnej” (Gdańsk 2004), a także stronę internetową www.pomorski-zpn.pl. Za pomoc przy uzyskaniu materiałów dziękuję Marcinowi Węglińskiemu. --

Zobacz też:

• Sportowy akcent dekady Gierka na przykładzie Wojewódzkiej Federacji Sportu w Gdańsku
• Bieg ku zwycięstwu wszystkich. Maraton „Solidarności”
• Panna „S” w sportowym dresie
• Inicjatywa sportowa I sekretarza KC PZPR. Wojewódzka Federacja Sportu w Gdańsku
• Niezniszczalni. Reakcje działaczy gdańskiej piłki nożnej na nastroje polityczne po 1989 r.
• Pojedynek na trzech płaszczyznach. 3-5 maja 1975 roku w Gdańsku
• Syjonizm i football. Krótka historia Beitaru Jerozolima
• Subtelni propagandyści. „Dziennik Bałtycki” o mundialu w Argentynie
• Sukces piłkarzy sukcesem I sekretarza... Powrót „Orłów Górskiego” z Mundialu

Zredagował: Roman Sidorski