Zmarła Elżbieta Zawacka, jedyna kobieta wśród cichociemnych
Urodziła się 19 marca 1909 r. w Toruniu. Skończyła matematykę na Uniwersytecie Poznańskim, przed wojną pracowała jako nauczycielka oraz angażowała się w działalność Przysposobienia Wojskowego Kobiet. W czasie kampanii wrześniowej służyła w kobiecych służbach pomocniczych podczas obrony Lwowa. Od października 1939 r. brała udział w konspiracji. Posługiwała się pseudonimami Zo i Zelma. Przez niemal całą wojnę pełniła służbę kurierską, zawożąc do Berlina paczki przekazywane później przez Szwecję do Londynu. Organizowała także inne szlaki kurierskie przez Niemcy. W lutym 1943 r. przejechała przez Niemcy, Francję i Hiszpanię do Gibraltaru, skąd przewieziono ją do Londynu, gdzie przedstawiła żądania gen. Stefana „Grota” Roweckiego w sprawie statusu kombatanckiego kobiet-żołnierzy AK. Do kraju powróciła szlakiem cichociemnych, zrzucona ze spadochronem. Brała udział w powstaniu warszawskim.
Po wojnie przez krótki czas przebywała na Zachodzie, po powrocie do kraju zaangażowała się w konspirację antykomunistyczną oraz podjęła pracę nauczycielki. Aresztowana przez UB w 1951 r., skazana na 10 lat więzienia, wyszła na wolność w 1955 r. Powróciła do pracy nauczycielskiej, w 1965 r. uzyskała doktorat w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku (pracowała tam jako adiunkt), a w 1972 r. habilitację na Uniwersytecie Gdańskim. Powróciła do Torunia, gdzie pracowała w Instytucie Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Była twórcą Zakładu Andragogiki. W 1995 r. uzyskała tytuł profesora nauk humanistycznych.
Elżbieta Zawacka angażowała się w działalność kombatancką, z jej inicjatywy powstała Fundacja Archiwum i Muzeum Pomorskie Armii Krajowej oraz Wojskowej Służby Polek w Toruniu. Została odznaczona Orderem Orła Białego, Orderem Wojennym Virtuti Militari, Orderem Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Walecznych. Stała się jedną z bohaterek książki 11 Dzielnych Ludzi wydanej przez Narodowe Centrum Kultury z okazji 90. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości.
