Zmarł Stanisław Mikulski
Stanisław Mikulski 1929-2014 (fot. Cezary p at pl.wikipedia, opublikowano na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 3.0). Urodził się w 1929 r. w Łodzi, gdzie w 1950 r. zdał maturę. Trzy lata później w Krakowie zdał aktorski egzamin eksternistyczny. Jako aktor teatralny występował w Teatrze im. Osterwy w Lublinie (1952–1964), a następnie na deskach warszawskich: w Teatrze Powszechnym (1964–1966), Teatrze Ludowym (1966–1969) oraz Teatrze Polskim (1969–1983). Od 1983 do 1988 roku był aktorem Teatru Narodowego.
W 1950 r. debiutował rolą junaka w filmie Pierwszy start Leonarda Buczkowskiego. W swojej karierze zagrał w prawie 80 filmach, serialach oraz spektaklach teatru telewizji. W latach 60. był jednym z aktorów popularnego wówczas kina wojennego, grając m.in. w Skąpanych w ogniu, Barwach walki czy serialu Podziemny front (wcześniej zagrał także w Kanale).
Miejsce w historii popkultury przyniósł mu jednak serial telewizyjny Stawka większa niż życie w reżyserii Andrzeja Konica i Janusza Morgensterna, którego premiera miała miejsce 10 października 1968 r. Produkcję poprzedził emitowany w latach 1965-1967 spektakl telewizyjny o tym samym tytule, w którym Mikulski również grał główną rolę.
Zobacz też:
Figura woskowa Hansa Klossa w jego muzeum w Katowicach (fot. bonczek_hydroforgroup / fotopolska.eu, opublikowano na licencji Creative Commons Attribution-Share Alike 2.0 Generic). Przygody Hansa Klossa, oficera niemieckiej Abwehry, a faktycznie agenta polskiego wywiadu (choć wielu krytyków serialu kwestionuje polskość J-23), stały się jednym z najpopularniejszych seriali telewizyjnych w historii polskiej telewizji, wielokrotnie wznawianym przez różne stacje. Wartka akcja, zawiłe intrygi, piękne kobiety oraz przystojny i dzielny agent wywiadu – to wszystko sprawiło, że produkcja zdobyła serca publiczności, zaś para antagonistów Kloss-Brunner (grany przez Emiliana Karewicza) weszła do pamięci zbiorowej polskiego społeczeństwa, podobnie jak cytaty z filmów, takie jak „Nie ze mną te numery Brunner” (a w oryginale: „Takie sztuczki nie ze mną, Brunner”).
Serial sprawił, że Stanisław Mikulski stał się absolutną gwiazdą, jednocześnie zaważył nad jego dalszą karierą aktorską – sam wspominał, że jako kojarzony przede wszystkim z Klossem nie otrzymywał zbyt wielu ciekawych propozycji, często zaś proponowano mu krótkie pojawianie się w filmach w roli... samego siebie. Spośród produkcji nagranych „po [Stawce]” można wspomnieć rolę Pana Tomasza w serialu [Pan Samochodzik i templariusze] czy też epizodyczną, choć charakterystyczną postać telewizyjnego Wujka Dobra Rada w Misiu.
Aktor był wielokrotnie prowadzącym Festiwal Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu. W czasie stanu wojennego nie przyłączył się do bojkotu aktorskiego telewizji, co skutkowało spadkiem jego popularności i m.in. wyklaskiwaniem go w czasie spektakli telewizyjnych. W latach 1988-1990 był dyrektorem Polskiego Centrum Kultury przy ambasadzie w Moskwie. Aktor był zresztą bardzo popularny w Rosji, podobnie jak w innych krajach bloku socjalistycznego, w których emitowano Stawkę...
Jego ostatnią rolą filmową był udział w produkcji Hans Kloss: Stawka większa niż śmierć Patryka Vegi, nawiązujący do serialowej historii z lat 60.
