Piotr Bojarski – „Fiedler. Głód świata” – recenzja i ocena
Piotr Bojarski – „Fiedler. Głód świata” – recenzja i ocena
Borejsza miał swój udział w decyzji ojca o powrocie do Polski. Ojca nie trzeba było długo namawiać. On chciał wrócić, zawsze to powtarzał. Nie wyobrażał sobie siedzenia na obczyźnie, zwłaszcza że chciał nadal pisać. Jego ojciec jeszcze przed rokiem 1918 wydawał w tysiącach patriotyczne widokówki, więc jak on teraz miałby nie wracać do kraju?
Arkady Radosław Fiedler, najstarszy syn pisarza
Mimo że jeszcze za życia sprzedał ponad 10 milionów swoich książek, które zostały przetłumaczone na dwadzieścia trzy języki, nie był pisarzem wybitnym, imponującym warsztatowo. Niewątpliwie był jednak fenomenem, którego popularność wśród czytelników, od lat trzydziestych aż do lat osiemdziesiątych, utrzymywała się na niesłabnącym, stale wysokim poziomie. I nawet po śmierci Fiedlera, tytuły takie jak – napisane jeszcze przed wojną – „Kanada pachnąca żywicą” i „Ryby śpiewają w Ukajali”, czy też późniejsze, „Orinoko” i „Wyspa Robinsona”, nadal cieszą się zainteresowaniem, kolejnego pokolenia miłośników przygody.
Wszystko zaczęło się i zakończyło w Puszczykowie pod Poznaniem. To tutaj, podczas wędrówek w lasach nad Wartą, ojciec zaszczepił pisarzowi miłość do przyrody, po wojnie autor „Dywizjonu 303” zakupił od państwa w tej miejscowości willę, w której w 1985 roku zmarł. Obecnie w budynku mieści się muzeum poświęcone podróżom i literackiemu dorobkowi twórcy, którego życie obfitowało w liczne przygody i zwroty akcji. Odznaczył się w trakcie powstania wielkopolskiego, podczas II wojny światowej opisywał dzielnych polskich lotników i marynarzy.
Dla podróży poświęcił rodzinny majątek i szczęście rodzinne. Był człowiekiem z krwi i kości, słynął z wielkiego ego i częstych sporów, nie tylko z wydawcami i krytykami swoich książek. Zarówno przed wojną, jak i w okresie PRL był celebrytą i bohaterem licznych plotek. Mimo że nigdy nie był członkiem partii i nie współpracował z wywiadem, popierał władzę ludową. Dlaczego dał się złamać systemowi? Czy tytułowy „głód świata” może stanowić usprawiedliwienie dla jego poczynań i pochwał dla „najlepszego z ustrojów”?
Ekscentryczny i długi żywot Fiedlera stanowił zatem dobry materiał na interesującą biografię. Zadania tego podjął się Piotr Bojarski, autor kojarzony wcześniej przede wszystkim jako autor kryminałów. Jak poradził sobie z wyzwaniem, które powierzyło mu, notabene związane wcześniej z bohaterem tekstu, Wydawnictwo Poznańskie? Na podstawie prywatnych i państwowych archiwów, rozmów z synami pisarza, licznych wspomnień, recenzji, artykułów i innych opracować stworzył opowieść, którą czyta się jednych tchem i pochłania w kilka wieczorów.
Ta popularnie podana biografia jest pozycją nie tylko dla miłośników literatury i kontrowersyjnego literata. Książka opisuje bowiem barwne losy jednostki tworzącej w kilku diametralnie różnych epokach. Dotyka wielu problemów i inspiruje do zadawania pytań. Jak powinniśmy oceniać ówczesne podejście europejskich podróżników do plemion indiańskich i egzotycznej przyrody? Czy po 1945 roku twórcy kultury powinni wracać do ojczyzny, tym samym legitymizując system? Czy możemy usprawiedliwiać konformistyczne postawy powojennych twórców?
Mimo że nie jest to biografia wybitna, ma szanse trafić do szerokiego grona odbiorców i tym samym przypomnieć postać Arkadego Fiedlera. Był to człowiek głodny świata, który zawsze żył pełnią życia. Goniąc za marzeniem, zaryzykował i odniósł sukces. Warto zatem oderwać się od codzienności, oddać lekturze i poznać niezwykłe przygody pisarza na tle burzliwych czasów. Polecam uwadze.
