Jimmy Hendrix – w rocznicę śmierci

opublikowano: 2010-09-19, 13:04
wolna licencja
18 września minęła kolejna rocznica śmierci kultowego gitarzysty, jednego z najważniejszych wykonawców muzyki rockowej wszechczasów. Jimmy Hendrix w chwili śmierci miał 28 lat i był u szczytu swojej kariery.
reklama

Jimmy Hendrix – zobacz też: John Lennon: „Życie to coś, co upływa, kiedy ty jesteś zajęty snuciem planów na przyszłość”

James Marshall Hendrix urodził się 27 listopada 1942 r. w Seattle. W jego żyłach płynęła krew afroamerykańska, meksykańska i indiańska. Jego rodzice rozwiedli się w 1951 r., opieką nad chłopcem zajął się jego ojciec Al. Swoją pierwszą gitarę Jimmy kupił w wieku 15 lat, wcześniej grywał na harmonijce ustnej. Koncertował już jako nastolatek, jednak od 1961 r., w wyniku konfliktu z prawem, musiał zaciągnąć się do wojska. Służył w słynnej 101. Dywizji Powietrznodesantowej, którą opuścił w 1962 r. wskutek urazu kręgosłupa po skoku spadochronowym.

Po opuszczeniu wojska kontynuował karierę muzyczną, grając jednak głównie jako muzyk sesyjny i akompaniując innym wykonawcom. W 1966 r. Chas Chandler, były basista The Animals, będąc pod wrażeniem talentu Hendrixa, zabrał go do Londynu, gdzie do genialnego gitarzysty dołączyli Noel Redding (gitara basowa) i Mitch Mitchell (perkusja). Trio to stworzyło zespół The Jimi Hendrix Experience.

To był początek kariery Hendrixa, na razie tylko w Londynie. Jego utwory (m.in. interpretacja bluesowego standardu Hey Joe czy piosenka Purple Haze) podbiły brytyjskie listy przebojów, on sam zaś poznał czołowych muzyków brytyjskiej sceny rockowej. W 1967 r. nagrał swoją pierwszą płytę pt. Are You Experienced?, wystąpił też na festiwalu w Monterey w Kalifornii. Był to właściwy początek jego amerykańskiej kariery. Niedługo potem wydano kolejne płyty: Axis: Bold as Love i Electric Ladyland. 1969 r. to moment, w którym rozpadł się zespół The Experience, Hendrix zaś wystąpił na słynnym festiwalu w Woodstock. W 1970 r. wydał swoją ostatnią płytę, album koncertowy Band of Gypsys. Niedługo potem reaktywowano zespół The Jimi Hendrix Experience, już bez Noela Reddinga.

1 sierpnia Hendrix w Honolulu zagrał ostatni koncert w Stanach Zjednoczonych i wyruszył do Europy. Wystąpił na festiwalu na wyspie Wight, zagrał koncert w Danii, Szwecji i Niemczech, po czym wrócił do Londynu. 16 września po raz ostatni wystąpił przed publicznością w klubie w londyńskiej dzielnicy Soho. W nocy z 17 na 18 września dziewczyna Hendrixa, Monika Dannemann, znalazła go nieprzytomnego w pokoju. Mimo reanimacji muzyk zmarł, a jako oficjalną przyczynę śmierci podano komplikacje po zażyciu środków nasennych. Ciało Hendrixa złożono w Renton w stanie Waszyngton.

Jimmy Hendrix grał przede wszystkim na gitarze Fender Stratocaster, która stała się dzięki niemu jedną z najważniejszych marek na rynku. Był leworęczny, korzystał jednak z gitar dla praworęcznych, odwracając je. Zasłynął z widowiskowego niszczenia gitar w czasie koncertów, m.in. rozbijania ich i podpalania. Brawurowo grał też na gitarze np. zębami.

Lubisz czytać artykuły w naszym portalu? Wesprzyj nas finansowo i pomóż rozwinąć nasz serwis!

reklama
Komentarze
o autorze
Tomasz Leszkowicz
Doktor historii, absolwent Uniwersytetu Warszawskiego. Publicysta Histmag.org, redakcji merytorycznej portalu w l. 2006-2021, redaktor naczelny Histmag.org od grudnia 2014 roku do lipca 2017 roku. Specjalizuje się w historii dwudziestego wieku (ze szczególnym uwzględnieniem PRL), interesuje się także społeczno-polityczną historią wojska. Z uwagą śledzi zagadnienia związane z pamięcią i tzw. polityką historyczną (dawniej i dziś). Autor artykułów w czasopismach naukowych i popularnych. W czasie wolnym gra w gry z serii Europa Universalis, słucha starego rocka i ogląda seriale.

Zamów newsletter

Zapisz się, aby otrzymywać przegląd najciekawszych tekstów prosto do skrzynki mailowej. Tylko wartościowe treści, zawsze za darmo.

Zamawiając newsletter, wyrażasz zgodę na użycie adresu e-mail w celu świadczenia usługi. Usługę możesz w każdej chwili anulować, instrukcję znajdziesz w newsletterze.
© 2001-2024 Promohistoria. Wszelkie prawa zastrzeżone