Gwiazdka Cieszyńska - Niniwa i jej władca
1.
Gwiazdka Cieszyńska, pismo dla zabawy, nauki i przemysłu.
Ner. 45. – Cieszyn d. 22. Listopada. – R. 1856.
Sargon Wielki Niniwa to starożytne miasto Mezopotamii, położone na przedmieściach dzisiejszego Mosulu, w północnym Iraku. Najstarsze ślady osadnictwa na terenie Niniwy datuje się na VI tysiąclecie p.n.e. Późniejsze miasto znane było jako miejsce kultu Inany (Isztar) – mezopotamskiej bogini wojny i miłości. Szczyt potęgi miasto osiągnęło w czasie panowania asyryjskich królów Sennacheryba i Aszurbanipala, stając się wówczas stolicą Asyrii. Miasto zostało mocno rozbudowane: postawiono mury o długości 12 km, w które wkomponowano aż 15 bram, wybudowano duże place, wybrukowano ulice, a skomplikowanym systemem kanałów doprowadzono do miasta wodę (kilka odcinków akweduktów odkryto nawet w odległości ok. 60 km od miasta). Powierzchnia miasta zajmowała prawie 8 km2, a mieszkało w nim ponad 100 tys. mieszkańców. Przypuszcza się, że pałacowe ogrody króla Sennacheryba to słynne wiszące ogrody Semiramidy.
W 612 roku p.n.e. Niniwę zaatakowały zjednoczone siły Medów, Persów i Babilończyków. Miasto zostało wtedy całkowicie zniszczone i nigdy już nie odzyskało swojej świetności. Opis zniszczenia możemy znaleźć m.in. w Biblii, w Księdze Nahuma (Na 2, 2-11; 3, 1-3)
Pogromca [król Nabopolassar] nadciąga przeciw tobie. Strzeż twierdzy, nadzoruj drogę, wzmocnij biodra, zbierz wszystkie siły! Bo przywraca Pan świetność Jakuba, jak i świetność Izraela, ponieważ łupieżcy ich splądrowali i wyniszczyli ich latorośle. Tarcze jego bohaterów lśnią czerwienią, wojownicy w szkarłat ubrani; ogniem stali iskrzą się wozy w dniu jego przygotowania; a włócznie ich się poruszają. Na gościńcach szaleją rydwany, przewracają się na błoniach; wyglądają jak pochodnie, przejeżdżają jak błyskawice. Zwołuje on [król Niniwy] swoich wojowników; potknęli się w swoim pochodzie: spieszą do jej murów, lecz przygotowano już dach oblężniczy. Rozwarły się bramy od strony rzeki i pałac się zachwiał w posadach. Piękność [posąg bogini Isztar] została obnażona, usunięta, jej służebnice lamentują jak kwilące gołębice i biją się w piersi. I stała się Niniwa jak zbiorowisko wód, wody jej się rozpływają. „Zatrzymajcie się, zatrzymajcie!” Lecz nikt się nie odwraca. „Grabcie srebro, grabcie złoto!”, bo nie ma końca ten dobytek, nadmiar wszelkich kosztowności. Grabież, plądrowanie, pustoszenie; i serce omdlewające, i chwiejące się kolana, i skurcz we wszystkich biodrach; a twarze wszystkich poczerwieniały.
Biada miastu krwawemu! Całe kłamliwe i grabieży pełne, a nie ustaje rabunek. Trzask biczów i turkot kół, i konie galopujące, i szybko jadące rydwany. Jeźdźcy szturmujący, i połysk mieczy, i lśnienie oszczepów. I mnóstwo poległych, i moc trupów, i martwych ciał bez liku, tak że się o zwłoki potykają.
Austen Henry Layard Pierwszym badaczem, który rozpoczął pomiary i tworzenie mapy Niniwy był C.J.Rich w 1820 roku. Wykopaliska na większa skalę zaczęły się jednak dopiero w latach 1845-51 za sprawą angielskiego podróżnika i archeologa Austena Henry’ego Layarda. W 1849 roku odkrył on pozostałości pałaców Sennacheryba i Aszurbanipala, fragmenty murów, niezliczoną ilość kamiennych tabliczek z pismem klinowym, a także Bibliotekę Aszurbanipala. Biblioteka ta jest jedną z najstarszych zbiorów bibliotecznych w historii. Zawierała mnóstwo informacji o starożytnym świecie i ówczesnej nauce, m.in.: matematyce, botanice, chemii i leksykologii.
Kolejnym badaczem, prowadzącym wykopaliska w Niniwie i wielu bliskowschodnich stanowiskach, był Hormuzd Rassam. Do najważniejszych odnalezionych przez niego zabytków należą tabliczki z Eposem o Gilgameszu. Na początku XX wieku badania prowadził Leonard William King, który szczególnie zainteresowany był starożytnym pismem. Swoje prace prowadził w świątyni Nabu, boga mądrości i pisarzy, który zesłał ludziom pismo, glinianą tabliczkę i rylec służący do pisania. Leonard William King znany jest z licznych tłumaczeń wielu starożytnych pism, m.in. Kodeksu Hammurabiego.
Najbardziej niezwykłym i znanym zabytkiem znalezionym w Niniwie jest wykonana z brązu rzeźba przedstawiająca głowę akadyjskiego władcy (najprawdopodobniej Sargona Wielkiego lub Naram-Sina). Rzeźbę wykonał nieznany artysta w trzecim tysiącleciu p.n.e. Obecnie wiele ze znalezisk i zabytków Niniwy można oglądać w British Museum.
