Gwiazdka Cieszyńska - Melchior Grodziecki
Gwiazdka Cieszyńska, pismo dla nauki, przemysłu i zabawy. Ner. 5 – Cieszyn dnia 4 Lutego. – Rok 1860 
Gwiazdka Cieszyńska. Pismo poświęcone wiadomościom politycznym, nauce, przemysłowi i zabawie. Rocznik 58. - w Cieszynie, 14. października 1905. - Nr. 2. 
Gwiazdka Cieszyńska. Pismo poświęcone wiadomościom politycznym, nauce, przemysłowi i zabawie. Rocznik 58. - w Cieszynie, 21. października 1905. - Nr. 3. Melchior Grodziecki urodził się w pierwszej połowie lat 80. XVI wieku (najprawdopodobniej w 1582 lub 1584 roku) w Cieszynie. Był synem szlachcica Henryka Grodzieckiego herbu Radwan, mieszkającego we wsi Grodziec na Śląsku. Ród Grodzieckich należał do jednych z najbardziej znaczących rodów szlacheckich na Śląsku i Morawach. Dziadek Melchiora był kasztelanem cieszyńskim, stryj biskupem w Ołomuńcu, a drugi stryj dziekanem kolegiaty w Brnie. Młody Melchior w 1595 roku wstąpił do kolegium jezuickiego w Wiedniu, gdzie uczył się przede wszystkim języka łacińskiego i literatury rzymskiej. Był bardzo pilnym i pojętnym uczniem, dzięki czemu w 1602 roku przyjęto go do Sodalicji Mariańskiej – katolickiego stowarzyszenia zainicjowanego przez jezuitę Jana Leunisa i zatwierdzonego oficjalnie przez papieża Grzegorza XIII w 1584 roku. W 1603 roku Melchior ukończył studia i wstąpił do nowicjatu jezuitów w Brnie, a dwa lata później złożył śluby zakonne. W następnych latach uczył w jezuickich kolegiach w Brnie i Kłodzku, a także dokształcał się w seminarium nauczycielskim w Budziejowicach. W Pradze studiował filozofię i teologię, a następnie w 1614 roku przyjął święcenia kapłańskie.
W 1618 roku wybuchła wojna trzydziestoletnia, z okna Zamku Królewskiego na Hradczanach wyrzucono cesarskich urzędników, a jezuitów wypędzono z kraju. Grodziecki został wysłany do Koszyc jako kapelan dla wojsk czeskich i polskich oraz dla katolików węgierskich mieszkających w mieście. W 1619 roku do Koszyc dotarły wojska księcia siedmiogrodzkiego Gábora Bethlena, pod dowództwem Jerzego I Rakoczego. Wkrótce miasto i zamek zostały zdobyte. Protestanci domagali się również wymordowania wszystkich katolików przebywających w mieście. W końcu wydano wyrok na trzech kapłanów: kanonika Marka Kriża, Melchiora Grodzieckiego i Stefana Pongracza. Początkowo próbowano nakłonić aresztowanych do wyrzeczenia się wiary katolickiej, a następnie zamordowano kanonika Kriża. Z kolei Grodzieckiego i Pongracza poddano torturom: zawieszano ich na belce, a nogi obciążano kamieniami, ich ciała krajano nożami i obcęgami wyrywano jego kawałki, rany przypalano ogniem. Gdy katom zabrakło sił, męczennikom odcięto głowy toporem, a ich ciała wrzucono do kloaki. Zbrodnia dokonana w tak okrutny sposób wywołała oburzenie również wśród czeskich protestantów.
Melchior Grodziecki (autor nieznany, udostępniono na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 3.0) W 1620 roku, po klęsce Gabora Bethlena i negocjacjach z posłem Ferdynanda II, zwłoki Melchiora Grodzieckiego zostały pochowane w Alsó-Sebes koło Koszyc, a w 1636 roku przeniesiono je do Tyrnawy. Liczne cuda i rozpowszechniający się na Słowacji, Węgrzech, Morawach i Śląsku kult Melchiora Grodzieckiego doprowadził do rozpoczęcia w 1628 roku procesu beatyfikacyjnego. Jednak dopiero 15 stycznia 1905 roku papież Pius X uznał trzech męczenników za błogosławionych. Ich kanonizacji dokonał 2 lipca 1995 roku papież Jan Paweł II.
