Co ciekawego oferuje Wydawnictwo Akademickie SEDNO we wrześniu?

„Sowizdrzał Babukić i jego czasy” to powieść awanturnicza, łotrzykowska, a zarazem współczesna.

Tytułowy bohater, niejaki Babukić, dość śmieszna postać, w przykrótkim i przyciasnym urzędniczym garniturku, z bałkańskim wąsikiem, dostaje od autora niezwykły los. Lata po świecie, żyje na lotniskach i w samolotach, nie wychodzi poza strefę lotniskową i trwa w bezpaństwowej nieokreślonej przestrzeni. Podróżuje bez celu, tam gdzie mu się uda, nie ma pieniędzy, bagaży, znajomych, bliskich – prócz spotkanych w samolotach i na lotniskach ludzi z wielu zakątków świata i różnych wyznań, o których zapomina, gdy tylko znikną mu z pola widzenia. Ma ogromną łatwość nawiązywania kontaktów i nieprawdopodobną zdolność do języków, rozumie je i mówi w nich już po kilku usłyszanych zdaniach; na końcu powieści zna tych języków ponad sto. Dlatego docierają do niego wszystkie niezwykłe historie, które w ciągu trzydziestu lat usłyszy, i układają się w wyolbrzymiony obraz świata, pełnego marzycieli i bezlitosnych morderców, czułych sutenerów i wrażliwych prostytutek, zmęczonych urzędników w podróży służbowej, artystów i uchodźców.

To także nasz świat, naszych zachwytów, lęków i obsesji. I ten świat, w który Jergović wysłał Babukicia z lotniska w Lublanie, kończy się wybuchem straszliwej kolejnej covidowej pandemii na lotnisku w Belgradzie.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego

Książkę „Sowizdrzał Babukić i jego czasy” zamówicie pod tym linkiem.

Korespondencja z lat 1945–1958 obejmuje 48 listów Jarosława Iwaszkiewicza i Tadeusza Kwiatkowskiego, przepisanych i opracowanych oraz opatrzonych przypisami przez Agnieszkę i Roberta Papieskich, edytorów dzienników Jarosława Iwaszkiewicza oraz listów Anny i Jarosława z wielu korespondentami. Listy Iwaszkiewicza i Kwiatkowskiego pomagają lepiej poznać ożywione życie literackie powojennego Krakowa. Tam czasowo lub na dłużej zamieszkało wielu znanych pisarzy, przybyłych ze zniszczonej po powstaniu warszawskim stolicy. Problemy bytowe przeplatają się z plotkami środowiskowymi, pokazane są codzienne troski pisarzy oraz władz i działaczy związku. Obaj korespondenci znaczną część swojej aktywności poświęcali sprawom środowiska, Iwaszkiewicz w skali ogólnopolskiej, Kwiatkowski w oddziale krakowskim.

Listy te są zatem okazją do zapoznania się z życiem literackim powojennego Krakowa – ale także Zakopanego – z perspektywy społeczności zawodowych literatów, ocalałych z pożogi wojennej, oraz młodych twórców, debiutujących po wojnie. Korespondencja dotyczy głównie organizacji życia literackiego na szczeblu oddziału krakowskiego, potem – stopniowo – pojawiają się inne wątki poza związkowymi, w znacznej mierze prywatne. Wiele dotyczy polityki, ludzi, postaw, spraw bytowych i literackich, nie brak anegdot. Obecne są wydarzenia z życia prywatnego obu protagonistów, ich podróże, plany bądź przeszkody w ich urzeczywistnieniu.

Walor poznawczy korespondencji znajduje rozwinięcie i uzupełnienie w przypisach kontekstowo-biograficznych, bardzo kompetentnie opracowanych przez Agnieszkę i Roberta Papieskich. Ten blok korespondencji Jarosława Iwaszkiewicza to ważne kulturowo i poznawczo wydarzenie, kolejny element bogatej spuścizny epistolarnej jednego z najważniejszych pisarzy polskich XX wieku, fragment rodzimego dziedzictwa kulturowego.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego

Książkę „Jarosław Iwaszkiewicz – Tadeusz Kwiatkowski. Listy 1945–1958” zamówicie pod tym linkiem.

Polecamy również pozostałe książki, które Wydawnictwo Akademickie SEDNO ma w swojej ofercie.