Granatem w niewiernych
Izraelski Urząd Starożytności otrzymał przedmioty od rodziny Marcela Mazliaha. Nie był on zawodowym archeologiem – przez wiele lat pracował w elektrowni w północnej części izraelskiego wybrzeża Morza Śródziemnego i właśnie w pracy prowadził od 1973 r. swoje poszukiwania w morzu i we wrakach statków. Po jego śmierci rodzina skontaktowała się z urzędem odpowiedzialnym za badania archeologiczne. Ekspert inwentaryzujący spuściznę „badacza” był zdziwiony, że posiadał on tak drogocenne wykopaliska jak szpilka i główka noża z epoki brązu, fragmenty świec oraz dwa moździerze i tłuczki z XI w. n.e. pochodzące z Syrii.
Oblężenie Akki przez krzyżowców 1189-1191. Czy wówczas muzułmańscy obrońcy również używali granatów ręcznych? (domena publiczna). Wśród nich znalazł się także granat ręczny pochodzący z czasów krucjat. Taki rodzaj broni należał do typowego rynsztunku służącego do walk z europejskimi krzyżowcami. Zrobiony został z nieszkliwionej ceramiki, posiadał wytłoczone rowki w kształcie łez i inne wzorki. Górna część granatu ma kształt kopuły. Znajduje się tam również mały otwór służący do wypełniania broni odpowiednimi materiałami – do tego celu średniowieczni muzułmanie wykorzystywali ropę naftową, benzynę oraz ogień grecki. Co ciekawe, część archeologów wysuwa wnioski, że kształt broni wskazuje raczej, że mógł to być... pojemnik na perfumy.
Źródła historyczne informują, że tego typu granaty używano od XII w. Arabski kronikarz Mardi ibn Ali al-Tarsusi w swoich instrukcjach wojskowych dla wodza Saladyna pisze, że granaty rzucane były przez katapulty i ręcznie. Późniejsze świadectwa historyczne również potwierdzają używanie granatów przez muzułmanów. Archeologom udało się znaleźć pozostałości po takich artefaktach w różnych fortecach i zamkach. Jeden z takich okazów znajduje się Narodowym Muzeum w Damaszku. Wyryta na nim została inskrypcja: „pocisk tego typu jest użyteczny do celowania w przeciwnika”.
Źródła: thehistoryblog.com, foxnews.com, livescience.com.
Redakcja: Tomasz Leszkowicz
