Jerzy Stempowski

(1893–1969) – ps. Paweł Hostowiec; pisarz, eseista, epistolograf, publicysta, tłumacz. Uczestnik wojny polsko- -bolszewickiej (1920), korespondent PAT w Paryżu, Genewie i Berlinie (1921–1925), pracownik Biura Prezydium Rady Ministrów (1926–1928), doradca ekonomiczny Państwowego Banku Rolniczego (1929–1939), wykładowca na wydziale reżyserii Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej (1935–1939), po wybuchu II wojny światowej na Węgrzech (1939–1940) i w Szwajcarii (od 1940, gdzie pozostał na emigracji po 1945), zaangażowany we współpracę z polskim poselstwem w Bernie, m.in. przy przerzutach kurierów rządu emigracyjnego, współpracownik RWE (od 1961), publicysta m.in. „Wiadomości”, „Kultury” (od 1947). Autor m.in. takich książek jak Pamiętnik niespiesznego przechodnia (1954–1969), Pan Jowialski i jego spadkobiercy (1931), Chimera jako zwierzę pociągowe (1933), Dziennik podróży do Austrii i Niemiec (1946), Eseje dla Kasandry (1961), Od Berdyczowa do Rzymu (1971).