Heinz Brandt

Urodził się w Poznaniu w rodzinie żydowskiej w 1909 r. Od 1931 roku działał w Berlinie w Komunistycznej Partii Niemiec. W latach 1934–45 więziony za działalność antyfaszystowską, m.in. w obozach Sachsenhausen, Auschwitz i Buchenwald. W Socjalistycznej Partii Jedności Niemiec odpowiadał w 1953 roku za agitację i propagandę w okręgowym kierownictwie partyjnym w Berlinie. Po powstaniu berlińskim został usunięty ze stanowiska. W 1958 roku uciekł do Niemiec Zachodnich, gdzie redagował pismo związku zawodowego. W czerwcu 1961 został uprowadzony przez Stasi do Berlina Wschodniego, oskarżony o szpiegostwo i w 1962 roku skazany na 13 lat więzienia. Protesty społeczności międzynarodowej doprowadziły do jego zwolnienia i pozwolenia na powrót do Niemiec Zachodnich w 1964 roku. W 1967 nakładem wydawnictwa Paula Lista w Monachium wydał wspomnienia _Ein Traum, der nicht entführbar ist. Mein Weg zwischen Ost und West_. Zmarł w 1986 r.