Alicja Gzowska

Kuratorka w Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego, doktorantka w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego, zajmuje się architekturą drugiej połowy XX wieku w Polsce. Współautorka książek _Postmodernizm polski. Architektura i urbanistyka. Rozmowy z architektami_ (Wydawnictwo 40 000 Malarzy, 2013), _Postmodernizm jest prawie w porządku. Polska architektura po socjalistycznej globalizacji_ (Fundacja Bęc-Zmiana, 2012), kuratorka wystawy i redaktorka tomu _Figury retoryczne. Warszawska rzeźba architektoniczna 1918-1970_ (14.06-11.10.2015, Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego). Pasjonatka łupin żelbetowych i architektury kolejowej, monografistka zburzonego katowickiego dworca: Szesnaście żelbetowych kwiatów. Nowy dworzec kolejowy w Katowicach (Wydawnictwo Naukowe „Śląsk”, 2012). Od lat współpracuje w charakterze badaczki przy międzynarodowych projektach badawczych; "South of East West":http://www.south-of-eastwest.net/ poświęconym eksportowi polskiej myśli architektonicznej i urbanistycznej na Bilski Wschód i do krajów Trzeciego Świata w okresie PRL oraz w ramach "TRACE: Central European Architectural Research Think-tank":http://t-r-a-c-e.net/) między innymi przy wystawie Lifting The Curtain. Central European Architectural Networks (wydarzenie towarzyszące 14 Biennale Architektury w Wenecji, 7.06 – 23.11 2014).