Wiktor Suworow - „Specnaz” – recenzja i ocena
Żyjący do dziś Władimir Bogdanowicz Rezun powszechnie znany jako Wiktor Suworow ma wszelkie predyspozycje do tego aby pisać o Specnazie. Przez lata pełnił w Genewie funkcję rezydenta GRU, czyli sowieckiego wywiadu wojskowego, któremu podlegał Specnaz. Po ucieczce do Wielkiej Brytanii ujawnił NATO tajne informacje wojskowe dotyczące Związku Radzieckiego. W ten sposób powstało niemało książek, dekonspirujących tajemnice GRU oraz Specnazu. Jego publikacje poruszające te kwestie dotyczą nie tylko wcześniej znanych faktów, ale również ukazują Specnaz od kuchni, dzięki czemu czytelnik ma okazję poznać wszystkie aspekty tej jednostki.
W wydanej przez Rebis książce znajdziemy chyba wszystko co chcielibyśmy wiedzieć. Zaczynamy od poznania historii Specnazu oraz innych podobnych jednostek takich jak Osnaz. Dowiemy się jakie występowały między nimi różnice oraz jakie zajmowały miejsce w Armii Czerwonej. Kolejne rozdziały pozwalają zapoznać się ze szczegółową strukturą Specnazu. Suworow informuje jakie występowały w nim podziały i co z nich wynikało. Autor stara się ukazać jak różnorodną i elitarną jednostką jest Specnaz. Pisząc każdy fragment książki nie ogranicza się tylko do hermetycznego przedstawienia struktury tych wojsk specjalnych, lecz także opisuje formy treningów, a w tym te najbardziej ekstremalne, jak na przykład skoki przez najeżony szpikulcami dół.
Lektura nie pozwala czytelnikowi nudzić się. Jeśli Suworow jest zmuszony opisywać czysto historyczne fakty robi to umiejętnie, nie nużąc swojego czytelnika. Dzięki temu już na początku możemy się dowiedzieć w jaki sposób żołnierze Specnazu używali saperki w walce. Dalej robi się jeszcze ciekawiej, gdy Suworow przedstawia w jaki sposób uśpieni agenci Specnazu lub GRU instalowali się w obcych krajach czekając na pozostałych towarzyszy. Poza takimi ciekawostkami autor ukazuje też militarne aspekty jednostki. Niestety, jest w sumie stosunkowo niewiele, przez co pozostaje wrażenie niedosytu. Sądzę, że wzbogacenie książki tego rodzaju przykładami akcji militarnych idealnie wpasowałoby się w jej formułę. Całość uzupełniają rozdziały dotyczące uzbrojenia i taktyki..
Publikacja wydana jest w niewielkim formacie w twardej oprawie. Być może szata graficzna w takiej publikacji nie powinna grać pierwszoplanowej roli, ale bez wątpienia jest to najsłabsza część całej książki. Czytelnik czułby się bardziej usatysfakcjonowany mając możliwość oglądania zdjęć oraz rysunków, a sam jedynie zamieszczony przekrój miniaturowej łodzi podwodnej nie jest w mojej opinii wystarczający, aby zaspokoić apetyty w tym względzie. Wartościowsze ilustracje powinny dotyczyć budowy typowego obozu treningowego lub schematu powoływania do służby. Pomogło by to lepiej zobrazować zwarte w niniejszej publikacji fakty.
Prezentowana książka jest dość nietypowa. Z jednej strony Suworow chciał w niej bowiem udowodnić Zachodowi jak niebezpieczny jest Specnaz, a z drugiej postarał się, aby nie była to kolejna encyklopedia suchych faktów. W rezultacie jego książka stała się kompilacją wiedzy o Specnazie i jednocześnie sensacyjną opowieścią o jednej z niebezpieczniejszych jednostek świata. Czytelnik nie powinien zatem czuć się zawiedziony, gdyż moim zdaniem właśnie tego należy oczekiwać od dobrej publikacji poruszającej tematykę służb specjalnych. Również dla tych czytelników, dla których wojskowo nie stanowi głównego tematu zainteresowań, powyższa pozycja może stanowić interesującą przygodę. I to pomimo pewnych niedostatków technicznego opracowania książki.
Redakcja: Maciej Pieńkowski i Michał Przeperski
