Waldemar Ceran nie żyje
Waldemar Ceran należał do grona najwybitniejszych historyków polskich. Urodził się w 1936 roku. Od początku swojej kariery związany był ze środowiskiem łódzkich historyków. Był uczniem Haliny Evert-Kappesowej, inicjatorki badań bizantynologicznych w Łodzi, oraz wielkim kontynuatorem jej pracy. Stworzył i kierował Katedrą Historii Bizancjum UŁ, która wykształciła wielu wybitnych badaczy dziejów Cesarstwa Wschodniego, m.in. prof. dr hab. Macieja Kokoszko, prof. dr hab. Mirosława Leszki czy prof. dr hab. Teresę Wolińską.
Był niedoścignionym ideałem nie tylko dla specjalistów historii starożytnej. Jego pasjonujące wykłady przez lata przyciągały studentów historii, a dziś są stałym elementem wspomnień. Wspominany jest jako człowiek niezwykłej kultury i otwartości. Szczególną życzliwością wspierał inicjatywy studenckie. Za czasów swojej młodości odtwarzał, po latach stagnacji, Studenckie Koło Naukowe Historyków UŁ, które później mogło liczyć zawsze na jego pomoc. W latach 2002-2006 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Historii UŁ, a dzięki jego ogromnemu poparciu łódzkie środowisko młodych historyków podjęło się w 2007 roku organizacji XV Ogólnopolskiego Zjazdu Historyków Studentów III RP.
Jego działalność pisarska była niezwykle ważnym elementem dla badań bizantynologicznych prowadzonych w Polsce. Jest autorem szeregu artykułów w „Przeglądzie Historycznym”, „Przeglądzie Nauk Historycznych”, „Acta Universitatis Lodziensis”, „Byzantinoslavica”, „Byzantion”. Do jego najwybitniejszych dzieł należą „Historia i bibliografia rozumowana bizantynologii polskiej (1800-1998)”, będąca kluczowym zbiorem bibliografii do badań nad historią Bizancjum zbierającym polskie wydawnictwa na ten temat, a także praca monograficzna „Rzemieślnicy i kupcy w Antiochii i ich ranga społeczna (II połowa IV wieku)”, monografia "Kościół wobec antychrześcijańskiej polityki cesarza Juliana Apostaty” oraz książka popularnonaukowa „Teodozjusz I Wielki”. Współpracował przy tworzeniu Wielkiej Encyklopedii PWN oraz Encyklopedii kultury bizantyńskiej. Był tłumaczem wielu dzieł dotyczących dziejów starożytnych. W latach 1995-2005 pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Bizantynologicznej przy Komitecie Nauk o Kulturze Antycznej Polskiej Akademii Nauk. Był twórcą i redaktorem. serii „Byzantina Lodziensia”.
Mało znanym faktem z jego życia jest to, że przez wiele lat trenował boks, broniąc barw Gedanii Gdańsk oraz ŁKS Łódź. Jego talent miał być ponoć dostrzeżony nawet przez legendarnego Papę Sztama.
Jego śmierć jest dla środowiska łódzkich historyków ogromną stratą i powodem do głębokiego żalu. Jeszcze w piątek profesor brał udział w balu zorganizowanym dla pracowników Wydziału Filozoficzno-Historycznego UŁ. Było to jego ostatnie spotkanie z kolegami i koleżankami historykami…
