Rossella Menegazzo – „Japonia. Leksykon, cywilizacje” – recenzja i ocena
Wydany przez Arkady leksykon autorstwa Roselli Menegazzo składa się z zaledwie kilku rozdziałów o lakonicznych tytułach: „Postacie”, „Władza i życie publiczne”, „Religia”, „Życie codzienne” i „Świat zmarłych”. Takie podejście do tematu ma zarówno plusy jak i minusy. Oferuje czytelnikowi będącemu laikiem podział wiedzy o Japonii na kilka obszarów, ułatwiając zdobywanie podstawowej wiedzy. Jednak dla kogoś posiadającego już pewną wiedzę na ten temat jest to ujęcie zbyt ogólne, nie pozwala ono bowiem na precyzyjne poszukiwanie potrzebnych informacji. Rolę tę mógłby pełnić indeks, jednak nazwanie go lakonicznym, to grube niedookreślenie – zajmuje on bowiem niecałą stronę… Trudność wyszukiwania określonych haseł, tak ze względu na zakres rozdziałów jak i okrojony indeks, wydaje się największym mankamentem omawianej pozycji. Innym – choć mniejszego kalibru – pozostaje (podobnie jak w innych pozycjach z tej serii) odklejająca się przy czytaniu okładka.
Czy jest to zatem publikacja wyłącznie dla osób, które nigdy wcześniej nie interesowały się Japonią? Niekoniecznie. Zakres tematów poruszanych w książce znacznie wykracza poza sprawy elementarne. Leksykon porusza często kwestie mało znane, nie wychodząc jednak ponad hasłowe, niemal encyklopedyczne opracowanie danych pojęć.
Mocną stroną leksykonu są zawarte w aneksie dodatki (poza indeksem): mapa Japonii, wykaz epok w porządku chronologicznym, spis określający umiejscowienie omawianych budowli, słowniczek ważniejszych terminów, lista najważniejszych muzeów (każde z krótkim opisem) i niezbyt obszerna, ale zadowalająca bibliografia. Wydawnictwo Arkady przyzwyczaiło czytelników do wysokiej jakości grafiki i omawiana publikacja nie jest tutaj wyjątkiem – zdobiące książkę fotografie, zarówno te współczesne, jak i reprodukcje obrazów, budzą uznanie, tak jeśli chodzi o ich standard, jak i fakt, że bardzo dobrze korespondują z tekstem. Krótkie notki informujące w czyim posiadaniu znajdują się reprodukowane obrazy czy przedmioty, mogą być podstawą dalszych, samodzielnych poszukiwań. Bogaty materiał ilustracyjny niewątpliwie ułatwia przyswojenie zawartych w tomie informacji, choć te ostatnie trudno ułożyć wobec jakiegoś konkretnego klucza, gdyż stanowią zbiór wszelkich danych, które autorka książki uznała za ważne. I tak przykładowo w rozdziale „Postacie”, można znaleźć historyka, poetów, buddyjskich mnichów, aktorów i malarzy, zaś rozdział „Władza i życie publiczne” zawiera biogramy ważniejszych władców i szogunów, ale wspomina też o najazdach Mongołów, przybyszach z Europy czy kaście samurajów. Datą na której autorka kończy prezentację zagadnień dotyczących Japonii, jest rok 1854 – moment w którym Kraj Kwitnącej Wiśni zmuszony został do nawiązania szerokich kontaktów z Zachodem. Jest to cezura dająca do myślenia – na stronach omawianej publikacji Rossella Menegazzo zajmuje się jedynie Japonia „tradycyjną”, z wyłączeniem burzliwego okresu wchodzenia w nowoczesność.
Jak ocenić tę książkę? Jest to niewątpliwie ciekawa, znakomicie zilustrowana pozycja, napisana przez fachowca, jednak niepozbawiona wad utrudniających korzystanie z niej czytelnikom.
Zobacz też
Zredagował: Kamil Janicki
