Profesor Henryk Samsonowicz nie żyje
O śmierci naukowca poinformowali przedstawiciele Uniwersytetu Warszawskiego.
Z wielkim żalem przyjęliśmy wiadomość o śmierci prof. Henryka Samsonowicza. Urodzony w 1930 roku Henryk Samsonowicz był wybitnym historykiem, znawcą historii średniowiecza i ważnym dla nas wszystkich człowiekiem Uniwersytetu. Studia historyczne na UW ukończył w 1950 roku, doktorat obronił w 1954 roku, tu też się habilitował (1960), stanowisko profesora nadzwyczajnego otrzymał w roku 1971, a w roku 1980 – profesora zwyczajnego. Całą swoją zawodową karierę związał z Instytutem Historycznym UW. Pełnił funkcję Dziekana Wydziału Historycznego (1969–1974), Dyrektora Instytutu Historycznego (1975–1980) oraz Rektora Uniwersytetu Warszawskiego (1980–1982). Minister Edukacji w rządzie Tadeusza Mazowieckiego. Członek PAN i PAU, Kawaler Orderu Orła Białego. Żegnamy, Panie Profesorze. Dziekan i Społeczność Wydziału Historii - czytamy w komunikacie wystosowanym przez UW.
Profesor Samsonowicz był doktor honorowy kilkunastu uczelni, w tym Uniwersytetu Opolskiego.
Przed chwilą dotarła do nas bardzo smutna wiadomość. W wieku 91 lat zmarł prof. Henryk Samsonowicz, historyk, mediewista, minister edukacji narodowej (1989-1991), prezes Polskiego Towarzystwa Historycznego (1978-1982), rektor Uniwersytetu Warszawskiego (1980-1982), doktor honorowy kilkunastu uczelni, w tym Uniwersytetu Opolskiego - napisali przedstawiciele Polskiego Towarzystwa Historycznego Oddział w Opolu w mediach społecznościowych.
Henryk Samsonowicz urodził się 23 stycznia 1930 r. w Warszawie. Studia magisterskie ukończył na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego w 1950 r., pozostając na uczelni w roli asystenta. Cztery lata później obronił na niej pracę doktorką na podstawie pracy „Rzemiosło wiejskie w Polsce w XIV–XVI w.” napisanej pod kierunkiem Mariana Małowista, w 1960 r. zyskał zaś habilitację. Uczony na stałe związał swoją karierę z uczelnią, pełniąc nań od 1967 r. funkcję prodziekana, następnie zaś dziekana (1970 - 1973 r.) Wydziału Historycznego, w latach 1975 do 1978 był również dyrektorem Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. W 1971 r. otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a dziesięć lat później został także profesorem zwyczajnym nauk humanistycznych. Od 1 października 1980 r. do 8 kwietnia 1982 r. pełnił funkcję rektora Uniwersytetu Warszawskiego.
Główne zainteresowania badawcze prof. Samsonowicza koncentrowały się wokół historii Polski okresu średniowiecza oraz roli tej epoki dla kształtowania się współczesnej Europy. W swojej karierze naukowej opublikował ok. 800 prac naukowych, w tym 16 książek, takich jak m.in. „Złota jesień polskiego średniowiecza”, „Historia Polski do roku 1795”, czy „Nieznane dzieje Polski. W Europie czy na jej skraju?”. Oprócz tego występował często w roli eksperta historycznego w teleturnieju „Wielka Gra”. Jemu też przypisuje się zainicjowanie w 1975 r. olimpiady historycznej.
Poza rozwijaniem kariery naukowej, Henryk Samsonowicz angażował się również w działalność o charakterze politycznym. W latach 1956 – 1982 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, jednak usunięty z niej tuż po wprowadzeniu stanu wojennego, zaangażował się w działalność opozycji demokratycznej. Od 1980 r. brał czynny udział w działaniach Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, w tym też roku został jednym z sygnatariuszy skierowanego do władz komunistycznych apelu 64 naukowców, literatów i publicystów o podjęcie dialogu ze strajkującym robotnikami. W 1988 r. Henryk Samsonowicz został członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie, obejmując funkcję przewodniczącego komisji nauki i oświaty. Rok później uczestniczył także w obradach plenarnych Okrągłego Stołu w roli przewodniczącego zespołu negocjacyjnego ds. oświaty, nauki i postępu technicznego. Po częściowo wolnych wyborach z 4 czerwca 1989 r. objął tekę ministra edukacji narodowej w rządzie Tadeusza Mazowieckiego, piastując ją do stycznia 1991 r.
Profesor Samsonowicz był członkiem licznych gremiów i instytucji naukowych, w tym m.in. Polskiego Towarzystwa Historycznego, Polskiej Akademii Umiejętności, Polskiej Akademii Nauk czy Rady Muzeum Historii Żydów Polskich.
W uznaniu jego wybitnych zasług dla polskiej nauki oraz za osiągnięcia w działalności publicznej, odznaczony został Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1988 r.) oraz Orderem Orła Białego (2010 r.). W 1984. trzymał także francuski Krzyż Oficerski Orderu Narodowego Legii Honorowej. Henryk Samsonowicz był jednym z najwybitniejszych polskich historyków, a liczne jego opracowania i publikacje stanowią istotną część kanonu literatury historycznej.
Źródła:
www.historia.uw.edu.pl, www.polskieradio24.pl, www.rp.pl, www.tvn24.pl, www.archive.is, www.dzieje.pl, www.historia.uw.edu.pl
