Prof. Andrzej Chwalba kończy pracę na Uniwersytecie Jagiellońskim
Zobacz także:
Prof. Andrzej Chwalba pracę dydaktyczną rozpoczął prawie 50 lat temu – najpierw jako nauczyciel historii w IV Liceum Ogólnokształcącym im. H. Sienkiewicza w Krakowie, potem a w Instytucie Historii UJ – tu pracował przez 44 lata. We wrześniu historyk przejdzie na emeryturę.
Współpracownicy i przyjaciele profesora symbolicznie pożegnali go w piątek. Podczas uroczystości w Collegium Maius UJ przekazali mu specjalną księgę pamiątkową, wydaną przez Historię lagellonicę. Księga, powstała z inicjatywy Instytutu Historii, honoruje dorobek pisarski i badawczy profesora. Jej autorzy wspominają też historyka, piszą o inspiracjach, które czerpali dzięki niemu.
Srebrny medal UJ Plus ratio quam vis (więcej znaczy rozum niż siła) przekazał Chwalbie rektor UJ prof. Jacek Popiel. Wyróżnienie to uczony otrzymał za pracę naukową i dydaktyczną, ale i za sprawowanie funkcji m.in. dziekana Wydziału Historycznego i funkcji prorektora Uniwersytetu Jagiellońskiego. „Zawsze byłem pełny podziwu, że pełniąc różne funkcje potrafił być tak niesłychanie czynny jako naukowiec i praktycznie rokrocznie dostarczać nowych publikacji” – powiedział rektor UJ - szczególną uwagę zwrócił na cykl książek Chwalby nt. historii budynków UJ.
Pamiątkową filiżankę z głowami wawelskimi przekazał historykowi prezydent Krakowa Jacek Majchrowski.
Podczas licznych przemówień współpracownicy i przyjaciele prof. Chwalby przypominali jego życiorys i dorobek naukowo-dydaktyczny, a także działalność na rzecz instytucji kultury i zabytków.
Prof. Chwalba dziękując za pamięć, wspominał swoje lata studiów, pracy oraz osoby, które wpłynęły na jego wybory życiowe. Jego ojciec chciał, by został inżynierem, a nie historykiem, ale dzięki interwencji babci ojciec przystał na wybór studiów historycznych.
Andrzej Chwalba urodził się w 1949 r. w Częstochowie. Studiował historię na UJ, od 1977 r. pracuje w Instytucie Historii tej uczelni. Na przełomie lat 70. i 80. należał do PZPR, a od 1981 r. działał w podziemnej Solidarności. Wykładał m.in. na Chrześcijańskim Uniwersytecie Robotniczym. W latach 90 był związany z NSZZ Solidarność. Na UJ był m.in. dziekanem Wydziału Historycznego i prorektorem uczelni ds. dydaktyki.
Jest wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Historycznego. Członek licznych organizacji – należy m.in. do Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa, jest członkiem rady Muzeum Historii Polski, Międzynarodowego Centrum Kultury. Zainicjował organizację Kongresów Zagranicznych Badaczy Dziejów Polski, także przyznawanie nagrody im. Henryka Wereszyckiego i Wacława Felczaka.
Jest autorem kilkuset publikacji. Jego praca została doceniona wieloma nagrodami – otrzymał m.in. Złoty Krzyż Zasługi (2005), Medal 100-lecia Odzyskania Niepodległości (2018), Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2019).
Źródło: naukawpolsce.pap.pl, Beata Kołodziej
