Plan Warszawy Georges’a Louisa Le Rouge’a z 1768 roku – oprac. K. Wagner, P. E. Weszpiński – recenzja i ocena

opublikowano: 2014-09-03, 06:12
wolna licencja
Nieprzerwanie dużym zainteresowaniem cieszy się historia Warszawy – dowodzi tego oferta dydaktyczna na warszawskich uczelniach oraz krajowy rynek wydawniczy. Słabość do omawianej problematyki przejawiają nie tylko historycy, badania varsavianistyczne odznaczają się daleko posuniętą interdyscyplinarnością, co z pewnością stanowi ich atut i wyjaśnia zapotrzebowanie na powstające, bardzo różnorodne zresztą publikacje. Jedną z nowszych pozycji jest _Plan Warszawy Georges’a Louisa Le Rouge’a z 1768 roku_.
reklama

Le Rouge’a z 1768 roku

Autorzy opracowania: Katarzyna Wagner,

Paweł E. Weszpiński

Opracowanie legendy: Barbara Hensel-Moszczyńska, Paweł E. Weszpiński

Wydawca: Muzeum Warszawy

Rok wydania: 2014

Stron: 142 strony (książka)

  • plan Warszawy 105 cm x 50 cm

Oprawa: twarda

Cena: 69 zł

Ocena naszego recenzenta: 8/10

(jak oceniamy?)

Inne recenzje książek historycznych |

Omawiane wydawnictwo jest pierwszym tytułem z zaplanowanej serii „Plany Warszawy”, przygotowywanej przez Muzeum Warszawy. Każdy kolejny zawierać ma reprint planu w oryginalnej skali z opracowaną legendą, a także książkę zawierającą szczegółowy opis kartograficzny i wprowadzenie dotyczące historii miasta w czasach powstania planu.

Część książkową wydawnictwa podzielono na dwie większe partie. Pierwsza przygotowana została przez Katarzynę Wagner, doktorantkę w Zakładzie Historii Nowożytnej Instytutu Historycznego UW, która naukowo zajmuje się historią miast dawnej Rzeczypospolitej. Autorka skupiła się przede wszystkim na zadbaniu o kontekst historyczny całego przedsięwzięcia. Pokrótce opisane zostały losy miasta w czasach saskich. Jego odbudowa po wielkiej wojnie północnej, kierunki rozwoju, a także kwestie związane ze zmianami w strukturze społecznej mieszkańców Starej i Nowej Warszawy. Naturalnie znacznie więcej uwagi poświęcono epoce stanisławowskiej, zwłaszcza pierwszym latom panowania Stanisława Augusta. Autorka w bardzo przystępny i syntetyczny sposób omówiła kolejno samą elekcję i wewnętrzne konflikty polityczne z początku panowania – konkretnie mającą ważny epizod warszawski konfederację barską oraz kwestie związane z ustrojem miasta i ustanowioną, także dla Warszawy, komisją dobrego porządku. Znacznie bardziej szczegółowo scharakteryzowane zostały królewskie inwestycje w stolicy, kulturalny i artystyczny mecenat władcy oraz wątki społeczne (liczba ludności, podziały wyznaniowe) i gospodarcze (handel i rzemiosło warszawskie).

reklama

Drugą partię książki, przygotowaną przez uznanego varsavianistę Pawła E. Weszpińskiego, można określić jako kartograficzną. Autor przeprowadził nie tylko analizę tytułowego planu, ale ponadto porównał pracę G.L. Le Rouge’a z trzema innymi planami z epoki – Tirregaille’a (1762 r.), Rizzi Zannoniego (1772 r.) i Tardieu (1790). Ciekawym zabiegiem było także zakreślenie pracy Le Rouge’a na współczesnym planie Warszawy (s. 54–55).

Uporządkowanie materiału z pewnością umożliwi zamieszczone na końcu każdej z części opracowania podsumowanie. Wartościowe są także biogramy znajdujące się bezpośrednio przed bibliografią. Poza twórcami planów uwzględniono także najważniejszych współtwórców (architekt Jakub Fontana i rytownik Gottlob Jakob Marstaller) oraz przedstawicieli elit, którzy patronowali tej działalności (marszałek wielki koronny Franciszek Bieliński), a nawet ją inspirowali, jak było w przypadku wojewody nowogródzkiego Józefa Aleksandra Jabłonowskiego. Jedyne, co można zarzucić autorom, to nieuwzględnienie biogramu Pierre’a Tardieu, autora jednego z omawianych planów.

Pozytywne wrażenie robi również część stricte kartograficzna. Zamiast wszytego w książkę i podzielonego na części planu, autorzy serii zdecydowali się opublikować go w formie odrębnego arkusza, zachowując oryginalną skalę i przy okazji zapewniając czytelnikowi dużą wygodę. Na osobnym arkuszu zamieszczono legendę opracowaną przez Barbarę Hensel-Moszczyńską i Pawła E. Weszpińskiego. Trzeba nadmienić, że została ona wzbogacona o krótką notkę na temat każdego z obiektów.

Nie ulega wątpliwości, że plan Warszawy G.L. Le Rouge’a z 1768 r. to jedno z najwierniejszych – i paradoksalnie najmniej znanych odwzorowań Warszawy epoki stanisławowskiej. Przedstawia on Warszawę z początku panowania ostatniego króla Polski, kiedy miasto weszło w fazę dynamicznego rozwoju, będącego pokłosiem reform i obecności dworu królewskiego. Cieszy zatem nie tylko fakt opracowania tak zajmującego wydawnictwa, ale również udane zainicjowanie całej serii. Natomiast staranność przygotowania książki, wydanej na dobrym papierze i wzbogaconej o liczne kolorowe ilustracje, z pewnością zrekompensuje czytelnikom wydane pieniądze.

Redakcja i korekta: Agnieszka Leszkowicz

reklama
Komentarze
o autorze
Karol Żojdź
Doktorant na Wydziale Historycznym UW. Interesuje się klientelą i patronatem magnackim oraz staropolską sztuką wojenną. Obecnie prowadzi badania na temat stronnictwa dworskiego w Wielkim Księstwie Litewskim po rokoszu sandomierskim.

Zamów newsletter

Zapisz się, aby otrzymywać przegląd najciekawszych tekstów prosto do skrzynki mailowej. Tylko wartościowe treści, zawsze za darmo.

Zamawiając newsletter, wyrażasz zgodę na użycie adresu e-mail w celu świadczenia usługi. Usługę możesz w każdej chwili anulować, instrukcję znajdziesz w newsletterze.
© 2001-2024 Promohistoria. Wszelkie prawa zastrzeżone