Nie żyje Tadeusz Różewicz

Tadeusz Różewicz (fot. Michał Kobyliński, udostępniono na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 2.5)

Urodzony w Radomsku w 1921 roku Tadeusz Różewicz od wczesnych lat zdradzał literackie inklinacje. Zawdzięczał je w dużej mierze starszemu bratu, Januszowi, który inspirował brata do czytania, razem studiowali wiersze Leśmiana, Przybosia i Iłłakowiczówny. Wybuch wojny stanął mu na przeszkodzie w aplikowaniu do Liceum Leśnego w Żyrowicach oraz szkoły Marynarki Handlowej w Gdyni.

Do konspiracji wstąpił w 1942 i od razu dał się poznać jako literat. Partyzanci wysoko cenili jego wiersze, jednak pierwszą dużą pracę wydał dopiero w 1944. „Echa Leśnie” dały początek jego karierze literackiej, którą na dobre rozwinął pod opiekuńczym okiem Juliana Przybosia. To za jego sprawą Różewicz przeprowadził się do Krakowa, gdzie znalazł się w gronie tzw. Neoawangardy Krakowskiej.

Od początku odnosił się niechętnie do socjalizmu, co nastrajało do niego wrogo część środowiska. Śmierć Stalina i początek odwilży skłoniły Różewicza do odważniejszych prób literackich, napisał wtedy swoje najbardziej znane dzieło, „Kartotekę”. Przełomowa dla jego kariery sztuka zagwarantowała mu poczesne miejsce wśród współczesnych literatów.

Twórczość Tadeusza Różewicza uważana jest za przełomową, zaś sam autor za jednego najbardziej nowatorskich poetów i pisarzy XX wieku. Uważany jest za człowieka, który nadał poezji nowy kształt i przywrócił ją do życia po okropieństwach II Wojny Światowej, wbrew hiobowym prognozom niektórych teoretyków. Do końca życia unikał rozgłosu i starał się żyć na uboczu.

Zmarł we Wrocławiu, rankiem 24 kwietnia 2014 roku, z przyczyn naturalnych. Miał 93 lata.