Najstarszy bank świata bliski bankructwa
Gotowość do ratowania tej instytucji wyraził włoski rząd, bo upadek banku grozi zachwianiem całej gospodarki.
Bank Monte dei Paschi w Sienie (fot. Vyacheslav Argenberg, opublikowano na licencji Creative Commons Attribution 2.0 Generic) Premier Włoch Paolo Gentiloni wystąpił już do parlamentu o zgodę na zaciągnięcie długu na ratowanie banków, które ma być „działaniem zabezpieczającym”. Te słowa to wynik presji, która ciąży na nowym szefie rządu związanej z tym, że za ewentualne bankructwo zapłaci również tysiące prywatnych klientów banku, którzy stracą swoje oszczędności. - Naszym obowiązkiem jest podjęcie tych działań w celu ochrony tych oszczędności - mówił nowy premier Włoch.
Zagrożony bankructwem bank rozpoczął sprzedaż akcji, która zakończy się w środę. Jeśli emisja się nie powiedzie i bank nie uzbiera wspomnianych 5 mld, to do akcji będzie musiał wkroczyć włoski rząd oraz Europejski Bank Centralny (EBC). Włoski rząd ogłosił, że szuka 20 mld euro, aby wesprzeć sektor finansowy w kraju, m.in. bank Monte dei Paschi, któremu grozi upadłość. Pieniądze, o które stara się Gentiloni mają zgodnie z zapowiedzą włoskiego ministra gospodarki zostać wykorzystane jedynie na zapewnienie odpowiedniej płynności systemu bankowego i wsparcie banków, które mają problemy.
Bank Monte dei Paschi założony został w 1472 przez zarząd miasta-państwa Siena jako Monte di Pietà. Wówczas była to instytucja udzielająca nieoprocentowanych pożyczek zubożałym wiernym. Wypożyczone pieniądze należało zagwarantować zastawem. Kapitał kredytowy powstawał z dobrowolnych ofiar, często fundacji zamożnych osób. Banki były wspierane uchwałami synodalnymi i wsparciem możnych.
Pierwsze banki pobożne założyli pod koniec XV w. w Państwie Kościelnym reformatorzy franciszkańscy: Jan Kapistran, Bernardyn ze Sieny i Bernardyn z Feltre. Niebawem upowszechniły się w całych Włoszech, a pod koniec XV w. we Francji i Niemczech. Na polski grunt przeszczepił je wkrótce bł. Władysław z Gielniowa, ale zwyczaj wkrótce zaginął. Najwięcej banków powołał znany jezuita o. Piotr Skarga, który związał tę instytucję z Arcybractwem Miłosierdzia. I to właśnie on zainicjował w Polsce banki pobożne zapewne w 1579 w Wilnie i w 1587 w Krakowie. Następnie powstały: w 1589 w Warszawie, 1599 w Poznaniu, przed 1600 w Pułtusku, 1600 w Łowiczu i w 1601 we Lwowie i Zamościu. Zlikwidowane zostały w okresie zaborów, lecz w Krakowie bank pobożny przetrwał do 1948.
Redakcja: Antoni Olbrychski
