Iluminacyjny spektakl z Wałem Hadriana w roli głównej

Ryc. NormanEinstein; lic. CC ASA 3,0.

Wał Hadriana rozciąga się na długości 135 km (84 mil) w poprzek Brytanii, od ujścia rzeki Tyne po zatokę Solway. Wzdłuż niego, za pomocą pochodni rozmieszczonych w 250 m odstępach, organizatorzy przedsięwzięcia, we współpracy z lokalnymi właścicielami ziemskimi, rozpalili wielką „linię świetlną”. Pierwsza pochodnia została zapalona w rzymskim forcie Segedunum w Wallsend, a ostatnia w miejscowości Bowness. Wydarzeniu, w którym wzięło udział ponad 1000 ochotników, towarzyszą liczne imprezy z udziałem m. in. historycznych grup rekonstrukcyjnych. Całość została sfilmowana z kamery umieszczonej na pokładzie helikoptera.

Budowa Wału Hadriana trwała w latach 122-129. W pracach budowlanych brały udział trzy legiony rzymskie. Wał miał chronić południową, częściowo zromanizowaną Brytanię przed atakami wojowniczych Piktów z Kaledonii. Następca Hadriana, Antoninus Pius, postanowił kontynuować rozbudowę fortyfikacji w Brytanii. W tym celu w 142 r. rozpoczął budowę kolejnej linii umocnień ok. 160 km na północ od Wału Hadriana, ciągnącej się od zatoki Forth do ujścia rzeki Clyde. Od 207 r. przez krótki czas stacjonowały tam oddziały Septymiusza Sewera. Generalnie jednak, wskutek niebezpiecznych najazdów Piktów, wycofano się na południe i powrócono do idei oparcia rzymskiej linii obrony Brytanii o Wał Hadriana.

Źródła

• Volunteers gather for Hadrian's Wall 'line of light' , „BBC News”, 13-III-2010.
• C. Lee, Challenge of Hadrian's Wall line of light, „BBC News”, 11-III-2010.
• N. Fields, Hadrian’s Wall AD 122-410, Osprey-Oxford 2003.