Hitler zawdzięczał życie irlandzkiemu oficerowi
Młody Adolf Hitler Okrzyknięty mianem „wybawcy Hitlera” Michael Keogh pochodził z Dublina. W 1914 r. na wieść o wybuchu I wojny światowej wstąpił do armii brytyjskiej. Podczas walk na froncie odznaczył się bohaterstwem, za co uhonorowano go Krzyżem Jerzego. W 1916 r. Keogh dostał się do niewoli niemieckiej. W międzyczasie w Irlandii wybuchło powstanie przeciw władzy brytyjskiej (tzw. powstanie wielkanocne), co było początkiem przemiany mentalnej Keogha. To właśnie wówczas, uległszy antybrytyjskiej propagandzie, postanowił wstąpić w szeregi armii, przeciwko której całkiem niedawno walczył. Niemcy od dawna wspierali republikańskie dążenia Irlandii, dlatego też Keogh dobrowolnie zasilił szeregi brygady sformowanej przez Rogera Casementa, do której irlandzki nacjonalista werbował wyłącznie swych rodaków. Walcząc po stronie Niemców, w 1918 r. w rejonie Ligny, Keogh po raz pierwszy spotkał kaprala Adolfa Hitlera, który zaczął swą przygodę w wojsku w 1914 r. od służby w 1. kompanii 16. bawarskiego rezerwowego pułku piechoty.
Po zawieszeniu działań wojennych Keogh z wiadomych względów nie mógł udać się do swojej ojczyzny, która wywalczyła niepodległość od Wielkiej Brytanii dopiero w 1921 r. W 1919 r. irlandzki oficer trafił zatem do Bawarii, gdzie powołano do życia tzw. Republikę Rad. W kwietniu tego roku, kiedy komunistyczny twór państwowy nieuchronnie chylił się ku upadkowi, strzegący porządku publicznego w Monachium Keogh otrzymał zgłoszenie o rozruchach z udziałem ok. 200 ludzi, do jakich doszło nieopodal miejscowej sali gimnastycznej. Wraz z siedmioma, uzbrojonymi w bagnety, podległymi mu ludźmi udał się na miejsce zamieszek. Tam ujrzał jak tłum niemiłosiernie obchodził się z dwoma politycznymi agentami, wykrzykującymi antykomunistyczne hasła. Obaj zostali zrzuceni ze stołu, na którym stojąc agitowali, po czym - w akcie samosądu - okładano ich pięściami i kopano. Napastnicy zaprzestali swych agresywnych czynów dopiero po usłyszeniu ostrzegawczego strzału z broni. Podjęta przez Keogha decyzja o wystrzale prawdopodobnie uratowała życie politycznym agitatorom związanym z nowo powstałą Niemiecką Partią Robotniczą (DAP; choć Hitler stał się jej formalnym członkiem dopiero we wrześniu 1919 r.). Jeden z ocalonych, z charakterystycznymi wąsami, przedstawił się Keoghowi jako Adolf Hitler. Nikt nie mógł się wówczas spodziewać, że irlandzki wojskowy uchronił przed zlinczowaniem przyszłego wodza III Rzeszy, jednego z największych zbrodniarzy wszech czasów.
Pamiętniki irlandzkiego oficera zaginęły tuż po jego śmierci, w 1964 r. Po 40 latach odnaleziono je w archiwach University College Dublin (UCD), po czym władze uczelni zwróciły je rodzinie Keogha. Ta, podejmując decyzję o ich publikacji, ujawniła nieznane fakty z życia niemieckiego dyktatora.
Źródła: independent.ie
