Gwiazdka Cieszyńska – Żelazna Korona i pierścień Napoleona
„Gwiazdka Cieszyńska, pismo dla nauki, przemysłu i zabawy”, nr. 43. – Cieszyn 22. Października. – Rok 1859. 
„Gwiazdka Cieszyńska, pismo dla nauki, przemysłu i zabawy”, nr. 4. – Cieszyn 28. Stycznia. – Rok 1860. Historia Żelaznej Korony Longobardów rozpoczyna się w 568 roku, kiedy to ten zachodniogermański lud pojawił się na Półwyspie Apenińskim i utworzył państwo ze stolicą w Pawii. Longobardowie następnie zdominowali większą część Italii. Korona longobardzkich władców powstała prawdopodobnie w VIII wieku. Insygnium wykonano z sześciu płytek, które połączono swego rodzaju zamkami i żelazną obręczą. Każdy z płytek ozdobiona była drogimi kamieniami (rubinami, szafirami i ametystami) oraz motywami roślinnymi. Według legendy żelazna obręcz wewnątrz diademu została wykuta z gwoździa z krzyża męki Jezusa Chrystusa.
W 774 roku Żelazną Koronę przejął Karol Wielki, jednocześnie podbijając państwo Longobardów. Karol Wielki przekazał koronę swojemu synowi Pepinowi. Koronowali się nią królowie Włoch i cesarze Świętego Cesarstwa Rzymskiego. 26 maja 1805 roku na króla Włoch koronował się nią również Napoleon Bonaparte. Po tym wydarzeniu (5 czerwca) Bonaparte ustanowił Order Żelaznej Korony, nadawany za zasługi napoleońskiego Królestwa Italii. W 1815 roku przejęli go Austriacy, którzy nadawali go aż do 1918 roku. Orderem tym odznaczeni byli m.in. Jan Henryk Dąbrowski, Józef Chłopicki i Józef Piłsudski.
Żelazna Korona (fot. James Steakley, opublikowano na licencji Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Unported). W 1838 roku Żelazna Korona posłużyła do koronacji Ferdynanda I Austriackiego, który wywiózł ją do Wiednia. Do Włoch powróciła w 1866 roku i od tego momentu przechowywana jest w skarbcu katedry św. Jana Chrzciciela w Monzie.
Drugim klejnotem jest pierścionek zaręczynowy, który Napoleon podarował swojej późniejszej żonie Józefinie. Pierścionek powstał około 1796 roku i posiadał dwa oczka: jedno z diamentem, a drugie z szafirem. W 2013 roku pierścionek sprzedano na aukcji za 730 tysięcy euro.
Józefina de Beauharnais w latach 1779–1794 była żoną zgilotynowanego wicehrabiego i generała z czasów rewolucji francuskiej Aleksandra de Beauharnais, z którym miała dwójkę dzieci. Napoleona poznała w 1795 roku. Bonaparte był wówczas zaręczony z Désirée Clary z Marsylii (późniejszą królową Szwecji), jednak chcąc awansować społecznie zerwał z nią zaręczyny i 9 marca 1796 wziął ślub cywilny z Józefiną. Ślub kościelny wzięli dopiero 1 grudnia 1804 roku, a następnego dnia Józefina została koronowana na cesarzową. Pomimo wielkiej miłości Napoleon Bonaparte rozwiódł się z Józefiną 15 grudnia 1809 roku, ponieważ nie dała mu potomka.
Redakcja: Tomasz Leszkowicz
