Francesco Fioretti - „Sekretna księga Dantego” – recenzja i ocena
Tematem głównym jest zagadka śmierci wielkiego twórcy. Przed bohaterami pojawia się pytanie: czy jej przyczyną była jedynie malaria? Taka odpowiedź wydaje się aż nazbyt banalna, za dużo bowiem znajdują po drodze niejasności i tajemnic. A największa z nich kryje się w samym dziele poety.
Zacznijmy jednak od początku. Mamy rok 1321. „Boska Komedia” wydawałoby się, że jest ukończona. Gdzie więc podziała się ostatnia księga Raju? Czy niedokończenie jej było zamierzone? A może zniknęła? Los krzyżuje drogi trójki bohaterów: medyka Giovanniego z Lukki, córki poety Beatrycze oraz byłego templariusza Bernarda, których zadaniem będzie odczytanie zaszyfrowanej przez Dantego wiadomości oraz wyjaśnienie tajemnicy jego śmierci. W książce pojawia się również wątek Arki Przymierza, a Bernard jako jedyny wtajemniczony jest w miejsce jej przechowywania.
Powieść ma więc wszystko, czego należałoby oczekiwać od kawałka porządnej literatury przygodowej. Ilość pojawiających się na jej kartach łamigłówek i wątków sensacyjnych nie przeszkadza jednak autorowi ściśle trzymać się realiów epoki. Powiedziałabym nawet, że Fioretti jako jej znawca tak wiernie odmalował umysłowość ludzi średniowiecza, że niejednokrotnie z dzisiejszej perspektywy ich zachowania i motywy działań mogą się nam wydawać niewytłumaczalne. Przed lekturą powieści warto więc zerknąć kilka razy do podręcznika, by przypomnieć sobie, jakimi wartościami się wtedy kierowano i pełniej dzięki temu zrozumieć postępowanie bohaterów. Autorowi udaje się też w fantastyczny sposób przedstawić życie średniowiecznego społeczeństwa: ich problemy, rozterki, miłostki – choć nie brak tu również wielkiej polityki.
Książka nie należy do najłatwiejszych. Nie jest jedynie lekkim „czytadłem” – wymaga od nas czujności i myślenia. Niektóre fragmenty mogą być na początku niezrozumiałe, ale po przeczytaniu kolejnych stron wszystko stanie się jasne. Fioretti zachował bowiem spokojny rozwój akcji bez zbędnego chaosu i niepotrzebnych wątków. Język natomiast jest dość wyszukany i choć pomaga wczuć się w klimat epoki, nie każdemu może odpowiadać.
Dla miłośników zagadek książka będzie strzałem w dziesiątkę – zwłaszcza że, co warte wyróżnienia, autor niejednokrotnie zwraca się wprost do czytelnika, który przeżywa przecież wszystkie przygody wraz z bohaterami i razem z nimi pragnie dotrzeć do prawdy. Fioretti bowiem niezwykle umiejętnie przenosi nas w czasie i trzyma w napięciu aż do ostatniej strony.
Całość książki jest dopracowana i przemyślana. Mimo trudności, jakie można napotkać w trakcie lektury, warto wytrwać do końca, a na pewno nie będzie to stracony czas.
Zobacz też:
Redakcja i korekta: Agnieszka Kowalska
