Czy „Korona królów” chyli się ku upadkowi?

Milion – tyle osób co tydzień zasiada przed telewizorami, aby obejrzeć nowy odcinek „Korony królów”. Sukces? Raczej nie, gdy porównamy te statystyki z dwukrotnie większą liczbą widzów pierwszego sezonu. Jeszcze gorzej sprawa wygląda, gdy przeglądając wyniki oglądalności zobaczymy, z jakimi programami serial przegrywa w walce o widza. Są to: telenowela Polsatu „Pierwsza miłość” i paradokument „Ukryta prawda” stacji TVN.

Andrzej Deskur jako Jarosław Bogoria ze Skotnik (fot. materiały prasowe)

Zmęczenie tematem – to moim zdaniem pierwszy i główny czynnik odwrotu odbiorców od serialu. Wraz z premierą drugiego sezonu krytycy zamilkli, a przynajmniej skończyły im się pomysły na nowe argumenty przeciwko produkcji. Gorszego scenariusza nie wymyśliliby nawet twórcy historycznej telenoweli. Uwaga mediów trzymała słupki oglądalności powyżej średniej, dając pierwszemu sezonowi pozycję lidera w swoim czasie antenowym. Topowy wątek, jakim była „Korona…”, pojawiał się nie tylko w mediach, ale także codziennych rozmowach. Wspólne komentowanie kolejnych epizodów skupiało się raczej na formie niż ich treści, ale żeby było co skomentować, najpierw trzeba było dany odcinek obejrzeć. Wydaje się, że z „Koroną królów” stało się to samo, co z dobrym żartem, który bawi, dopóki nie słyszy się go zbyt często.

Zmniejszające się zainteresowanie „Koroną” można także wytłumaczyć ustępowaniem efektu świeżości, jaki wniosła do telewizyjnej ramówki – zjawisko to jest dość powszechne wśród produkcji telewizyjnych i kinowych. Oglądalność wśród grupy komercyjnej (16-49 lat) nigdy nie była silną stroną serialu, a kolejna seria nie zmieniła sytuacji. Wyemitowane na początku roku pierwsze odcinki mogły napawać nadzieją (pierwszy tydzień emisji zakończył się średnią liczbą ponad trzech milionów widzów), jednak spadające wskaźniki szybko zweryfikowały optymistyczne prognozy (analogiczny okres dla drugiego sezonu zakończył się wynikiem miliona stu tysięcy oglądających). Lepszej ilustracji szybkiego wyczerpywania się potencjału „pierwszej polskiej telenoweli historycznej” raczej nie trzeba.

Moim zdaniem to nieciągłości fabularne i zmiana aktorów pojawiających się w głównych rolach przyczyniły się zdecydowanie bardziej do zniechęcenia nawet wiernych odbiorców. Fani przyzwyczajają się do odtwórców głównych ról w ulubionych produkcjach, a zmiana aktorów zawsze wiąże się z ryzykiem spadku oglądalności. Specjaliści od marketingu wiedzą, że najlepszym klientem jest klient zaangażowany i lojalny, a takiego można zyskać uzależniając go emocjonalnie od bohaterów. Dużą rolę odgrywają także przyzwyczajenia, a zatem drastyczne zmiany nie sprzyjają przywiązaniu widza...

Nie dziwi zatem fakt, że od początku nadawania „Korona…” ma stabilną liczbę odbiorców w grupie wiekowej 50+. Seniorzy łatwo włączają do rutyny dnia swoje ulubione seriale, jednak w momencie, gdy ramówka się zmieni, bez smutku zastępują jedną produkcję drugą. Na to nakłada się brak chronologicznej ciągłości pomiędzy sezonem pierwszym i drugim – stanowiący de facto uzasadnienie zmian w obsadzie.

Samej „Koronie królów” nie sprzyja także wzrost zainteresowania publikacjami o dynastii Piastów. W naukowej bądź popularnonaukowej wersji zapoznają one potencjalnych i aktualnych odbiorców serialu z prawdziwymi wydarzeniami, stosunkami panującymi na dworze Kazimierza Wielkiego, czy z jego nie do końca kryształowym wizerunkiem. Zderzenie ich treści z tymi proponowanymi w telewizji wielu zniechęca do rozpoczęcia bądź kontynuowania swojej przygody z telenowelą TVP. Chociaż „Koronie…” nie sposób odmówić poczesnego miejsca w popularyzacji tego okresu historii Polski, wydaje się, że stała się ofiarą własnego sukcesu.

Czy w ogóle możliwy jest powrót do oglądalności pierwszego sezonu? Na to pytanie ciężko dziś odpowiedzieć. Najłatwiejszym rozwiązaniem mogłoby być zaangażowanie do produkcji lubianych i cenionych aktorów, poprawa warstwy fabularnej, czy scenografii. Tak radykalne zmiany oznaczałyby jednak całkowite odejście od aktualnej konwencji, a zatem diametralnie inny serial, który musiałby stawić czoła niezbyt chlubnej reputacji swego poprzednika. Byłby to trudny i bolesny start. Oglądalność mogą podnieść także bieżące wydarzenia związane z polityką historyczną, ale takie rozwiązanie jest w dłuższej perspektywie niewystarczające i nie przekłada się na stały wzrost zainteresowania.

„Korona królów” jest w sytuacji bez wyjścia. Braki, które stanowiły o sukcesie serialu, wyczerpały swój medialny kapitał, a wnoszone poprawki nie wpływają na większą liczbę odbiorców przed telewizorami...

Redakcja: Paweł Czechowski

Artykuły publicystyczne w naszym serwisie zawierają osobiste opinie naszych redaktorów i publicystów. Nie przedstawiają one oficjalnego stanowiska redakcji „Histmag.org”. Masz inne zdanie i chcesz się nim podzielić na łamach „Histmag.org”? Wyślij swój tekst na: [email protected]. Na każdy pomysł odpowiemy.

Kup e-booka „Kobiety króla Kazimierza III Wielkiego” :