Tajemnica jeńców Cromwella. Co archeolodzy znaleźli w masowych grobach?

opublikowano: 2016-05-24, 10:35
wolna licencja
Badania archeologów pozwalają ustalić losy żołnierzy, pochwyconych przez Olivera Cromwella po krwawej bitwie pod Dunbar.
reklama

W 1946 r., przy okazji prac budowlanych na Uniwersytecie Durham (północno-wschodnia Anglia), doszło do odkrycia pozostałości po dwóch masowych grobach. Badacze ustalili, że szkielety około 1700 ludzi to szczątki jeńców wojennych, wziętych do niewoli po bitwie pod Dunbar – jednej z krótszych, ale i bardziej krwawych batalii w historii XVII-wiecznej Anglii. Ale dopiero ostatnie odkrycia pozwalają bliżej przyjrzeć się miejscu i ofiarom tragedii.

Oliver Cromwell pod Dunbar (domena publiczna)

W 1650 r. armia szkockich rojalistów została doszczętnie rozbita pod Dunbar przez wojska Olivera Cromwella. Bitwa trwała mniej niż godzinę, ale skończyła się krwawo. Według różnych szacunków zginęło między 800 a 3000 Szkotów, a 6.000-10.0000 dostało się do niewoli. Lord protektor wypuścił połowę jeńców, pozostałych zaś poprowadził na północ, do Durham. Tamtejsza katedra miała bowiem stać się tymczasowym więzieniem. Pojmani żołnierze nie otrzymywali jednak dostatecznej ilości jedzenia i opału, wielu z nich zmarło więc z wycieńczenia. Ciała zmarłych chowano w masowym grobie na północ od katedry. Ich los pozostawał nieznany przez prawie 300 lat, do 1946 r., kiedy masowy pochówek znów ujrzał światło dzienne. Drobiazgowe badania nad szczątkami żołnierzy prowadzone są jednak dopiero od kilku lat. Najnowsze odkrycia archeologów pozwalają ustalić wiele szczegółów.

Odkryte szczątki należały do mężczyzn, w przedziale wiekowym między 13 a 25 lat. Większość z nich nie posiadała śladów zaleczonych urazów. Badacze twierdzą, że świadczy to o niewielkim doświadczeniu bojowym żołnierzy. Obserwując zniekształcenia zębów archeolodzy stwierdzili również, że wielu Szkotów namiętnie używało fajki – popularnej na Wyspach Brytyjskich od pierwszych dziesięcioleci XVII w.

Zamek i katedra w Durham (fot. Neitram, opublikowano na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 3.0)

Przeważająca część żołnierzy nie pochodziła z Durham. Większość zidentyfikowano jako Szkotów, zarówno przybyłych z nizin, jak i górali. Znalazło się też kilku przybyszy z kontynentu – prawdopodobnie holenderskich najemników.

Archeolodzy nie powiedzieli jeszcze ostatniego słowa. Następne badania mają wykazać na jakie choroby cierpieli żołnierze. Analiza zachowanych zębów pozwoli zaś ustalić szczegóły dotyczące diety i miejsc pochodzenia jeńców. Równolegle trwają prace nad upamiętnieniem „Męczenników z Dunbar” i wyraźnym oznakowaniem miejsca ich pochówku. Niektórzy szkoccy działacze domagają się ekshumacji szczątków i ponownego pochowania ich w Szkocji.

Źródło: livescience.com

Dziękujemy, że z nami jesteś! Chcesz, aby Histmag rozwijał się, wyglądał lepiej i dostarczał więcej ciekawych treści? Możesz nam w tym pomóc! Kliknij tu i dowiedz się, jak to zrobić!

reklama
Komentarze
o autorze
Antoni Olbrychski
Absolwent Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Interesuje się historią średniowieczną i nowożytną, w szczególności wojskowością i życiem codziennym. Instruktor szermierki, członek Akademii Szermierzy. Członek Towarzystwa Opieki nad Zabytkami w Czersku i edukator na Zamku Królewskim w Warszawie.

Zamów newsletter

Zapisz się, aby otrzymywać przegląd najciekawszych tekstów prosto do skrzynki mailowej. Tylko wartościowe treści, zawsze za darmo.

Zamawiając newsletter, wyrażasz zgodę na użycie adresu e-mail w celu świadczenia usługi. Usługę możesz w każdej chwili anulować, instrukcję znajdziesz w newsletterze.
© 2001-2024 Promohistoria. Wszelkie prawa zastrzeżone