Zmarł prof. Paweł Wieczorkiewicz
Urodził się w 1948 r. w Warszawie. Ukończył stołeczne liceum im. Mikołaja Reja, następnie podjął studia w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Był uczniem znawcy historii Rosji prof. Ludwika Bazylowa. Aktywnie działał w Studenckim Kole Naukowym Historyków UW. Studia ukończył w 1971 r., rozpoczynając pracę naukową kolejno na stanowiskach: asystenta stażysty, doktoranta i adiunkta. W 1976 r. obronił doktorat, a w 1992 r. habilitował się rozprawą Wielka Czystka a Armia Czerwona. Od 2003 r. profesor zwyczajny. Oprócz Uniwersytetu Warszawskiego wykładał także na Akademii Humanistycznej w Pułtusku. W latach 1985-1992 był kolejno zastępcą skarbnika, a następnie generalnym skarbnikiem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Historycznego.
Jego zainteresowania badawcze skupiały się wokół historii ZSRR, historii wojskowości (szczególnie wojen morskich) oraz najnowszych dziejów Polski. Był autorem licznych książek i artykułów naukowych: Polityka zagraniczna II Rzeczypospolitej na tle sytuacji europejskiej w latach 1918-1939 (Warszawa 1982), Bitwa Atlantycka (w Bitwa o Atlantyk, Warszawa 1984), Ostatnie lata Polski niepodległej (Warszawa 1991), Stalin i generalicja sowiecka w latach 1937-1941 (Warszawa 1993), Historia wojen morskich (t. 1-2, Warszawa 1995), Polska. Dzieje polityczne ostatnich dwustu lat (Warszawa 1997), Łańcuch śmierci: czystka w Armii Czerwonej 1937-1939 (Warszawa 2001), Dylematy historii. Nos Kleopatry czyli co by było, gdyby... (wraz z Markiem Urbańskim i Arkadiuszem Ekiertem, Warszawa 2004), Historia Rosji (uzupełnienie dzieła Ludwika Bazylowa, Wrocław 2005), Historia polityczna Polski 1935-1945 (Warszawa 2005).
Był komentatorem telewizji Kino Polska i TVP Historia, w pierwszej ze stacji prowadził program Poprawka z Historii, w którym przedstawiał tło historyczne peerelowskich filmów i seriali oraz komentował zabiegi propagandowe w nich obecne.
Cieszył się dużą popularnością wśród studentów. Miał zdecydowane poglądy, których często nie dało się zakwalifikować do żadnej z opcji politycznych. Prywatnie był miłośnikiem jamników, komputerowych gier strategicznych i literatury pięknej.
