Yuval Noah Harari – ,,21 lekcji na XXI wiek” – recenzja i ocena
Yuval Noah Harari –,,21 lekcji na XXI wiek” – recenzja i ocena
Kolejna barwna interpretacja współczesnego życia i dążenia świetlanej przyszłości świata. Yuval Noah Harari przedstawia swoją wizję ludzkości za kilkadziesiąt lat oraz pokazuje, z jak wielkimi problemami boryka się człowiek, wcale ich nie dostrzegając. Czy jest możliwość przygotowania się na to, co nas czeka w 2050 roku? Na jak wysokim zaawansowanym poziomie są badania nad sztuczną inteligencją?
Yuval Noah Harari jest izraelskim historykiem i profesorem na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie. Autor takich książek jak:,,Sapiens. Od zwierząt do bogów” oraz,,Homo deus. Krótka historia jutra”. Opowieść,,21 lekcji na XXI wiek” jest uzupełnieniem trylogii Harariego o informacje dotyczące świata jutrzejszego i przyszłości gatunku ludzkiego.
Autor w swojej książce poświęca dużo miejsca takim zagadnieniom, jak rozwój technologiczny i jego wpływ na człowieka, wyzwania polityczne i obecne ustroje państwowe w odniesieniu do dawnych czasów. Porusza problemy współczesne, jak terroryzm, wojna, religia, ale także katastrofy ekologiczne. To, co najważniejsze w dywagacjach i rozprawach na podane tematy, to umiejscowienia człowieka w centrum zainteresowań każdego z tych rozważań. Jak duży wpływ mamy na obecną sytuację polityczną, gospodarczą i ekonomiczną, a także na kondycje ekologiczną i naturalną na świecie? Okazuje się, że bardzo duży. Szerokie horyzonty myślowe Yuval Noah Harariego pomagają zrozumieć wpływ procesów zachodzących w każdej sekundzie życia na rozwój wydarzeń na całym świecie. Autor próbuje tłumaczyć rozwój ludzkości, prezentując jego pozytywne i negatywne skutki na przyszłość. Uważa także, że duża część społeczeństwa europejskiego i amerykańskiego traci ponownie wiarę w liberalizm i globalizację. Dlaczego ponownie? W historii zauważyć można momenty dominacji faszyzmu oraz komunizmu, gdzie liberalizm stracił na znaczeniu, ostatecznie jednak zwyciężył w dążeniach do władzy w wielu miejscach na świecie. Czy właśnie liberalizm traci na znaczeniu na rzecz ruchów skrajnych?
Harari stara się ukazać złożoność nie tylko ówczesnej sytuacji polityczno-gospodarczej na świecie, ale przede wszystkim człowieka i umysłu ludzkiego. Co może prowadzić do destrukcji homo sapiens ? Elita społeczna, która żyje z wyzysku innych? Być może. W końcu człowiekowi dużo trudniej walczyć z tym, że jest się bez znaczenia, niż z wyzyskiem. Potrzeba sensu życia jest dla nas najwyraźniej bardzo istotna. Jego brak może pchać ludzkość do destrukcji i wyniszczenia. Historia uczy nas, że największym wrogiem człowieka jest on sam.
Na pochwałę zasługuje świetne pióro autora. Choć niektóre poglądy są dość skrajne i z niektórymi trudno się zgodzić, to nie można Harariemu zarzucić ani braku obycia informacyjnego, ani braku horyzontów umysłowych. Książka jest bardzo spójna tematycznie, nawiązując co chwilę do motywu głównego, którym jest człowiek. Ostatni akapit każdego rozdziału i podrozdziału nawiązuje do kolejnego, dzięki czemu przejście z jednego zagadnienia do drugiego jest płynne. Dodatkowo autor wykonał przyzwoitą kwerendę źródłową, a do opisywanych wydarzeń współczesnych podał rzetelne źródła książkowe oraz internetowe. Wydanie książki w twardej oprawie uatrakcyjnia ją, jednak szary papier wewnątrz już niestety niekoniecznie.
Mimo tego, że książkę czyta się przyjemnie mam nieodparte wrażenie, że autor oparł się na sławie. Publikacja niewątpliwie nie dorównuje jego pozostałym bestsellerom. Presja czasu spowodowała wniesienie do książki nieco,,wodolejstwa”, które sprawia, że książka rozrosła się do ponad 400 stron. Autor prezentuje poglądy lewicowe, które mogą razić osoby o konserwatywnym spojrzeniu na świat.
Pomimo zastrzeżeń, moim zdaniem publikacja zasługuje na uwagę. Różnorodność tematów jest tak bogata, że każdy znajdzie coś dla siebie. Na informacje zawarte w książce należy jednak patrzeć krytycznym okiem. Spowodowane jest to niekiedy przedstawieniem radykalnych poglądów, które mogą odstręczać odbiorcę, jednakże pozostańmy otwarci na dialog, nawet jeśli mamy inne spojrzenie na świat.
