Wielki Mur Chiński zanika

Chińska agencja prasowa Xinhua informuje, że w północnych Chinach ziemię zniszczyła nadmierna eksploatacja rolnicza w latach 50., doprowadzając do pustynnienia i w konsekwencji do burz piaskowych. Intensywna uprawa zniszczyła w rejonie Minqin zasoby wód gruntowych i doprowadziła do wyschnięcia niegdyś głębokiego na 60 metrów jeziora.

Minqin, położone pomiędzy dwoma pustyniami jest jednym z najsuchszych rejonów Chin. Roczna suma opadów wynosi tam 110 mm, podczas gdy wskaźnik parowania jest od niej 24-krotnie wyższy.

W powiecie pozostało jedynie około 10 km muru. – W tym rejonie zbudowano go w większości z ubijanej ziemi, a nie z cegieł i kamienia i dlatego bardziej jest narażony na erozję. Z czasem struktura uległa osłabieniu i zaczęła się osypywać. Częste burze piaskowe powodują nie tylko erozję ziemnej struktury, wywołują też pękanie muru i jego odpadanie kawałek po kawałku – powiedział archeolog Zhou Shengrui.

Podobna erozja niszczy Wielki Mur również w innych miejscach, ale sytuacja najgorzej wygląda właśnie w Gansu. Zniknęły tam wieże strażnicze, a wysokość muru zmalała z niemal pięciu metrów do poniżej dwóch.

Jak twierdzą obrońcy zabytków duże partie muru narażone są na zniszczenia wynikające z zaniedbań i niedostatecznej ochrony. W niektórych rejonach miejscowa ludność lub nawet deweloperzy rozkradają mur, by wykorzystać kamienie i piasek jako materiały budowlane.

Wielki Mur Chiński liczy ok. 2400 km długości, ma 4-16 m wysokości i szerokość 4-8 metrów. Pierwsze jego odcinki pochodzą z VI wieku p.n.e. Budowla miała powstrzymać najazdy koczowników z północy. W 1987 roku mur wpisano na listę dziedzictwa kultury UNESCO. W rejonie Gansu budowę muru zapoczątkowano w latach 206-220 p.n.e. i kontynuowano w czasach dynastii Ming (1368-1644).

źródło: onet.pl.