Stosowanie dołów obronnych podczas I wojny światowej i w późniejszych czasach [Video]
Doły obronne (po angielsku zwane foxholes) są rodzajami umocnień służących do zapewnienia bezpiecznej pozycji jednemu lub dwóch żołnierzy ostrzeliwujących wroga. Najczęściej mają kształt rowów ziemnych rozszerzających się ku dołowi. Do osłony skrywających się w nich żołnierzy wykorzystuje się niekiedy naturalnie występujące materiały, takie jak gałęzie czy fragmenty skał. Ściany dołów mogą być wzmacniane np. workami z piaskiem czy deskami. Aby spowolnić wroga, na przedpolach tego rodzaju umocnień umieszczano zasieki czy pola minowe. Doły strzeleckie są w miarę możliwości umiejscawiane na skraju innych przeszkód terenowych, czy na linii naturalnych osłon. Przygotowanie dołów obronnych zajmuje niewielką ilość czasu i nie wymaga specjalnych narzędzi, co jest ich niewątpliwą zaletą. Jednakże taki rodzaj fortyfikacji nie jest pozbawiony wad – dużym problemem zarówno przy kopaniu jak i późniejszym użytkowaniu dołów obronnych jest ryzyko zalegania w nich wody (biorącej się z opadów i podsiąkających wód zaskórnych).
Materiał z kanału Simple History omawia, w jaki sposób doły obronne były wykorzystywane na przestrzeni XX wieku:
Fortyfikacje – zobacz też:
- Przestarzałe szable, połatane mundury.... Najnowsze odkrycia archeologiczne na Reducie Ordona
- I wojna światowa na ziemiach polskich
- Tajemnice PRL-u i fortyfikacje II wojny światowej [INTERAKTYWNE MAPY]
- Okopy św. Trójcy
- 7 zabytków na Mazurach, które warto zobaczyć
