Przedświąteczne nowości Iskier (informacja)
Lech M. Nijakowski „Pornografia: Historia. Znaczenie. Gatunki”
Pierwsze na polskim rynku książki całościowe studium historii pornografii. Autor omawia rozwój jej form oraz kluczowe zagadnienia od starożytnej erotyki, poprzez chrześcijański system zakazów i tabuizacji, powrót zainteresowania nią w renesansie, libertynizm de Sade`a, narodziny fotografii i filmu, aż po ekspansję Internetu. Prezentuje najważniejsze gatunki pornografii, próbuje wyjaśnić jej funkcje a także kreśli profil odbiorców materiałów pornograficznych.
O autorze
Lech M. Nijakowski (1977), doktor socjologii, adiunkt w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, wykładowca w Collegium Civitas. Autor, współautor i redaktor naukowy 16 książek i podręczników oraz ponad 90 artykułów naukowych i popularnonaukowych. Laureat nagrody im Stanisława Ossowskiego przyznawanej przez Polskie Towarzystwo Socjologiczne za rok 2007 za książkę Domeny symboliczne. Konflikty narodowe i etniczne w wymiarze symbolicznym.
Stypendysta Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej (2004-2005). Redaktor naczelny kwartalnika naukowego „Bezpieczeństwo i Ochrona”.
(więcej o autorze www.lechnijakowski.com)
Piotr Kuncewicz
„Goj patrzy na Żyda. Dzieje braterstwa i nienawiści od Abrahama po współczesność”
Zarys historii narodu żydowskiego i jego trudnych relacji z innymi nacjami w ciągu wieków życia w swoim dawnym i obecnym państwie oraz w czasach diaspory. Autor analizuje przyczyny pojawiania się antysemityzmu, z ciepłem i serdecznością pisze o dążeniach do zachowania tożsamości narodowej i kulturowej rozproszonych przez wieki na różnych kontynentach Żydów i ich wkładzie w cywilizacyjny dorobek ludzkości.
Książka jest rezultatem osobistej potrzeby Autora zmierzenia się z tą rozległą i budzącą namiętności problematyką dziejów powszechnych. Pisał ją w okresie 1994-1999, ale dojrzewał do niej od dziesiątków lat jako świadek epoki pieców i szoah, jako student Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego zafascynowany dziejami i kulturą duchową Śródziemnomorza i Bliskiego Wschodu, jako świadek powojennych dramatów Polski i równie dramatycznych konfliktów i powikłań polsko-żydowskich. To kolejny głos w dialogu polsko-żydowskim
O autorze
Piotr Kuncewicz (1936-2007) poeta, prozaik, historyk literatury, publicysta, krytyk literacki. Studiował polonistykę, filozofię, historię sztuki i orientalistykę na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i Uniwersytecie Warszawskim. Doktoryzował się pracą o liryce Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej. Pracował w Instytucie Badań Literackich PAN. Był kierownikiem literackim Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, wykładowcą w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. Pracował w redakcjach „Współczesności” i „Poezji”, przez cztery kadencje był prezesem Związku Literatów Polskich. Opublikował pięciotomową historię literatury polskiej XX w. Agonia i nadzieja, zbiory szkiców literackich Samotni wobec Historii, Antyk zmęczonej Europy, Legenda Europy oraz wiele esejów i felietonów na łamach czasopism. W 2004 został wybrany Wielkim Mistrzem Wielkiego Wschodu Polski. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne osiągnięcia w twórczości literackiej i zasługi w działalności społecznej, laureat Nagrody Kisiela w 1990 roku.
Dariusz Michalski „Kalina Jędrusik”
Na studiach aktorskich śpiewała partię Jontka z Halki, w telewizyjnym Kabarecie Starszych Panów była mistrzynią pełnych erotyki bluesów, które wykonywała charakterystycznym „omdlewającym” półszeptem. Do filmu nie miała szczęścia – bardzo późno zagrała bodaj najlepszą w swym aktorskim dorobku rolę Józefiny Polanowej (w serialu Hotel Polanów i jego goście); w autorskiej wersji Ziemi obiecanej reżyser filmu drastycznie ocenzurował jej kreację Lucy Zuckerowej. W telewizji prowokowała rodzimy magiel swoim rzekomym wyuzdaniem, za to na recitalach – też „gdzieś w Polsce” – budziła zachwyt monodramem Tabu (rola Dolores). Bolała ją własna bezdzietność, fascynowali mężczyźni. Jaka była naprawdę? O tym pisze w swej książce Dariusz Michalski, sięgając do rozmów z przyjaciółmi artystki i jej najbliższymi, do recenzji i wywiadów prasowych, do nieujawnionych publicznie faktów i wypowiedzi, do własnych notatek i spotkań z Kaliną Jędrusik. Książka bogato ilustrowana zdjęciami prywatnymi, filmowymi, telewizyjnymi i teatralnymi.
„Napisałem tę książkę żeby przypomnieć, pokazać, udowodnić. Oczyścić z kłamstw, pomówień i zawiści obraz artystki piekielnie zdolnej, zdumiewająco wyrazistej, programowo kontrowersyjnej. Przede wszystkim niebanalnej, nietuzinkowej, niezwyczajnej. Wielowymiarowej, wielotwarzowej i wielostylowej Kaliny Jędrusik-Dygatowej. Po prostu Kaliny.”
O autorze
Dariusz Michalski, dziennikarz, publicysta muzyczny, prezenter radiowy, dawniej – telewizyjny. Miłośnik, znawca i dokumentalista rock & rolla, historyk muzyki rozrywkowej. Przez ponad ćwierć wieku autor najstarszej w Polsce rubryki muzycznej „Metronom” w dzienniku „Sztandar Młodych”. W latach 80-tych wspólnie z Ryszardem Wolańskim stworzył dla telewizji wieloodcinkowy „Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej”. Przez wiele lat współpracował z radiową Trójką, prowadząc m.in. magazyn muzyczny „Interradio”, współpracował również z Radiem Bis (m.in. cykliczna audycja „Klub czarnej płyty”). W Iskrach wydał: Starszy Pan A. Opowieść o Jerzym Wasowskim,(2005), Powróćmy jak za dawnych lat (2007) – pierwszy tom historii polskiej muzyki rozrywkowej. a tym roku ukazał się tom drugi. Piosenka przypomni Ci... czyli Historia polskiej muzyki rozrywkowej (lata 1945–1958). Autor wielu książek poświęconych muzyce, m.in. pięciotomowej Lekkiej muzy – pierwszego w Europie kompendium muzyki rozrywkowej i show-businessu, książek o charakterze biograficznym: Lennon, Niemen o sobie, Jam jest Alina czyli Janowska story, Dookoła Wojtek, Czesław Niemen. Czy go jeszcze pamiętasz.
Andrzej Mleczko „Kamasutra dla zaawansowanych”
„Polacy zajęci przez całe stulecia walką o niepodległość, powstaniami i modlitwą, nie mieli czasu na zajmowanie się seksem, a współżycie służyło im jedynie do prokreacji. Tak jak wszystko na świecie miało to swoje złe i dobre strony.
Dzięki działaniom o charakterze patriotycznym udało się na szczęście utrzymać czystość moralną narodu na względnie dobrym poziomie. Z drugiej jednak strony czasochłonne zaangażowanie w walki narodowowyzwoleńcze spowodowało, że nasz dzielny naród nie zna przeważnie zagadnień związanych z seksem i gubi się w tej skomplikowanej tematyce. Jak wiadomo tylko szeroka, pogłębiona i sprawdzona wiedza pomaga radzić sobie w trudnych sytuacjach.
Dlatego, aby pomóc naszym rodakom odnaleźć się w tych zagmatwanych zagadnieniach, przedstawiamy niniejsze opracowanie oparte na wieloletnich badaniach i doświadczeniach. ” (ze wstępu)
Książka znakomitego satyryka tym razem przyglądającego się zwyczajom seksualnym człowieka. Jak zawsze ostry dowcip i zaskakujące pointy. Rysunki poprzedza wstęp autora, przy którym można się nieźle pośmiać. Wersja dwujęzyczna, polska i angielska.
O autorze
Andrzej Mleczko (1949), studiował na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. Jako rysownik zadebiutował w 1971 r. Od 1975 r. jego rysunki pojawiają się w wielu polskich i międzynarodowych periodykach (ukazało się ich już ponad 10 000). W 1983 r. założył w Krakowie własną galerię rysunku, którą prowadzi do dziś. Prezentował swoje prace na wielu indywidualnych wystawach w Polsce i za granicą. Zajmuje się także grafiką warsztatową, plakatem, ilustracją książkową, malarstwem oraz, od czasu do czasu, scenografią. Jego rysunki pojawiają się stale na łamach „Polityki”.
Edward Stachura „Dziennik (Zeszyty podróżne) 1”
Kupiłem dzisiaj ten zeszyt. Będę w nim pisał to wszystko, co się ze mną będzie działo. Tego, co było – nie będę opisywał [...]. Będę pisał w tym zeszycie wszystkie moje myśli, tzn. te które będę pamiętał, bo wszystkich na pewno nie dam rady, bardzo dużo ucieknie [...]. Ale przede wszystkim będę pisał to, co będzie się ze mną teraz działo i to, co się będzie w mojej głowie działo”.
Pierwszy tom niepublikowanych zapisków z lat 1956–1973. Dzienniki Edwarda Stachury, którego twórczość w latach 80. przeżywała apogeum popularności, graniczącej z kultem, nie są typową diarystyką. Ich forma ściśle związana jest z tym, że najczęściej powstawały „w drodze”. Znajdziemy tam m.in.: relacje z licznych podróży, spotkań autorskich, informacje o wschodach i zachodach słońca i księżyca, publikowane i niepublikowane utwory pisarza, plany na następne dni, czy listy dłużników. Dzienniki te są także doskonałym świadkiem kreacyjnego charakteru literatury. Jednak, co najistotniejsze, mogą one pomóc odpowiedzieć na pytanie, które od wielu lat stawiają sobie czytelnicy pisarza: co wpłynęło na tragiczny przebieg zdarzeń, zakończony samobójczą śmiercią. Śmierć jest jednym z głównych motywów w tych dziennikach. Dzięki kontekstowi zapisków, które obejmują cały okres literackiej aktywności pisarza, czytelnicy będą mieli szansę zrozumieć – dlaczego.
O autorze
Edward Jerzy Stachura, dla przyjaciół Sted (1937–1979), poeta, pisarz, pieśniarz i wędrowiec (outsider). Urodził się w rodzinie polskich emigrantów we Francji. W 1948 r. wrócił do Polski. Debiutował w 1956 roku w dwutygodniku „Helikon”. Studiował romanistykę – najpierw na KUL-u, potem na Uniwersytecie Warszawskim. W czasie podróży stypendialnej (1969–1970) do Meksyku studiował literaturę na tamtejszym UNAM. Stał się kultowych pisarzem młodego pokolenia lat siedemdziesiątych.
Skrupulatnie zacierał w swych utworach granicę pomiędzy życiem a literaturą. W rzeczywistości opisywał wciąż jedną postać, która ewoluowała tak jak on. Działalność artystyczna była dla niego formą autoanalizy. Jego twórczość szczegółowo ilustruje więc drogę, którą uparcie szedł, by zgłębić tajemnicę życia i śmierci. Wędrówka ta doprowadziła go do samobójstwa, zaś jego książki okazały się literackim dokumentem samozagłady. W pamięci czytelników zapisał się jako dziwak, outsider z gitarą, włóczęga, obserwator świata czy nawet jako prorok, który dotarł do istoty rzeczy.
