Pochówki na Cmentarzu Wojskowym rozpoczęły się niedługo po powrocie ludności Warszawy do zrujnowanej stolicy w 1945 r. W całą akcję, wspieraną m.in. przez pozostającego w kraju dowódcę legendarnego zgrupowania AK płk. Jana Mazurkiewicza „Radosława”, zaangażowano wiele wysiłku - oprócz ekshumacji prowizorycznych pochówków z 1944 r. ciał poszukiwano także wśród gruzów zniszczonych budynków. Żołnierzy chowano przede wszystkim na Powązkach, cywilów grzebano zaś w zbiorowych mogiłach na terenie sąsiadującym z Cmentarzem Wolskim (tzw. Cmentarz Powstańców Warszawy).
Charakterystyczne brzozowe krzyże wyraźnie wskazują miejsce spoczynku powstańców. Znajduje się ono na prawo od Alei Głównej (biegnącej od bramy przy ul. Powązkowskiej i domu przedpogrzebowego), między pierwszym a drugim rondem, tuż przed miejscem pochówku dygnitarzy PRL oraz przebiegającą poprzecznie Aleją Profesorską. Są to przede wszystkim kwatery A24, A26 i A28.
W miejscu tym złożono także prochy walczących w powstaniu żołnierzy Armii Ludowej (na zdjęciu). Nieco bliżej początku Alei Głównej, po prawej stronie, znajdują się także mogiły żołnierzy 1 Armii WP poległych w walce o Pragę i na lewobrzeżnych przyczółkach.
Miejscem szczególnej pamięci jest znajdujący się pośród mogił pomnik Gloria Victis (Chwała Pokonanym). To przy nim tradycyjnie składane są kwiaty 1 sierpnia o godz. 17:00.
Dawni towarzysze broni również po śmierci zostali pochowani obok siebie. Na zdjęciu: mogiły żołnierzy zgrupowania AK „Gurt”, walczącego w Śródmieściu Północnym.
Groby żołnierzy Zgrupowania „Elektrownia”, wchodzącego w skład Grupy Bojowej „Krybar,” walczącej na Powiślu.
Miejsce pochówku żołnierzy Obwodu AK „Żywiciel”, walczącego na Żoliborzu. Nazwa formacji pochodzi od pseudonimu dowódcy obwodu - ppłk. Mieczysława Niedzielskiego „Żywiciela”
Kwatera Pułku „Baszta”, walczącego na Mokotowie.
Batalion „Parasol” wywodził się z oddziałów Grup Szturmowych Szarych Szeregów. W powstaniu walczył w składzie elitarnego zgrupowania Kedywu KG AK „Radosław” m.in. na Woli, Starym Mieście i Czerniakowie. Na zdjęciu: grób dwóch niezidentyfikowanych żołnierzy „Parasola” poległych w walkach o utrzymanie przyczółka czerniakowskiego.
Szczególną uwagę zwraca także kwatera legendarnego batalionu harcerskiego „Zośka” ze znajdującym się przy niej pomnikiem, na którym wymieniono poległych w konspiracji i powstaniu żołnierzy jednostki.
Grób ppor. hm. Tadeusza Zawadzkiego „Zośki”, dowódcy Grup Szturmowych Szarych Szeregów, imiennika harcerskiego batalionu AK, poległego 20 sierpnia 1943 r. w czasie akcji pod Sieczychami.
Grób ppor. phm. Bronisława Pietraszewicza „Lota”, oficera oddziału dywersyjnego Kedywu KG AK „Agat/Pegaz” (późniejszego batalionu „Parasol”), dowódcy zamachu na Franza Kutscherę.
Grób por. Stanisława Kotorowicza „Crowna”, cichociemnego, żołnierza Brygady Dywersji „Broda 53”, poległego w wyniku ran odniesionych w akcji pod Celestynowem 19 maja 1943 r.
Grób strz. Zbigniewa Poradowskiego „Jerzego”, poległego w wieku 17 lat żołnierza batalionu „Bończa” Zgrupowania „Róg”, walczącego na Starym Mieście, Powiślu i w Śródmieściu. Fotografie: Piotr Kujko, tekst: Tomasz Leszkowicz :
Zapraszamy do udziału w naszej akcji „Zapal znicz dla polskich żołnierzy” - oddajmy cześć tym, którzy polegli walcząc o niepodległość Polski.
Polecamy e-booka „Z Miodowej na Bracką”:
Zobacz też: