Polscy archeolodzy zrekonstruowali grobowiec prehistorycznego koczownika
Grobowiec znajduje się w kurhanie niedaleko wsi Prydnistryanske w obwodzie winnickim w pobliżu Dniestru. Plemię, do którego należał pochowany, żyło nad tą rzeką około 5 tysięcy lat temu. Nie prowadziło stałego osadnictwa, nie zachowały się po nim zatem żadne pozostałości mieszkalne – ich brak można jednak nadrobić badaniem pochówków. Koczownicy grzebali swoich zmarłych w ogromnych kurhanach, które wyróżniały się w stepowym otoczeniu swoim kształtem. Odgrywały one dużą rolę w ich społecznościach, ale obecnie ich zlokalizowanie nie należy do najłatwiejszych zadań, ponieważ wszystkie z biegiem czasu zostały zniszczone.
Naukowcy po zbadaniu kilku kopców grobowych doszli do wniosku, że wiodącą rolę w społeczności wędrownych pasterzy odgrywali mężczyźni, dla których przeznaczone były kurhany.
Schemat typowego pochówku kurhanowego (aut. José-Manuel Benito Álvarez, domena publiczna). Wszystkie znalezione pochówki były ubogo wyposażonymi drewnianymi konstrukcjami z sufitem obitym listwami. Jednakże w przypadku grobowca zrekonstruowanego komputerowo przez Michała Podsiadło sytuacja przedstawiała się inaczej. Był on bogatszy niż pozostałe groby, co zdecydowało o jego wyborze. – To najbardziej złożony grobowiec na jaki natrafiliśmy od początku naszych wykopalisk – powiedziała Polskiej Agencji Prasowej dr Danuta Żurkiewicz z Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Prostokątny szyb był pokryty czterema idealnie dopasowanymi wapiennymi płytami. W dodatku był zabezpieczony wyplatanymi dywanikami. Wnętrze grobowca miało dodatkowy strop wykonany z jesionu. W kurhanie pochowano człowieka, który na pewno musiał się wyróżniać wyglądem pośród współplemieńców, mierzył bowiem aż 190 centymetry wzrostu. Badania kości pogrzebanego mężczyzny wykazały, że cierpiał na reumatyzm górnych kończyn i zwyrodnienie kręgosłupa. Zaobserwowane patologie zdrowotne zapewne wynikały z dużego wysiłku fizycznego, którego musiał podejmować się za życia oraz z charakteru prowadzonego życia zmuszającego do częstego przebywania w siodle. Mężczyzna zmarł najprawdopodobniej w wieku 35-50 lat.
Archeolodzy odkryli w grobowcu bryłkę ochry. Ponadto kamienne płyty, którymi była wyłożona komora grobowa także były częściowo pokryte tym barwnikiem.
Wykopaliska, w ramach których dokonano odkrycia grobu, są częścią polsko-ukraińskiego projektu badawczego pod przewodnictwem prof. Aleksandra Kośko, współfinansowanego w ramach Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki. Program ma na celu zbadanie Podola pod kątem kontaktów kulturowych od czwartego do drugiego tysiąclecia przed Chrystusem. Wstępne wyniki badań zostaną opublikowane w dwudziestym tomie rocznika „Baltic-Pontic Studies”, wydawanego przez Uniwersytet Adama Mickiewicza.
Źródło: naukawpolsce.pap.pl
