O kobietach, dla kobiet i przez kobiety

O KROK OD

umierać zmęczony czekaniem

umierać z głodu jak tania śmierć

cierpieć bo musieć

musieć bo umrzeć

gdybym mógł zrobić fotografię

to nie wiem czy jak Krahelska

to nie wiem czy jak Wojaczek

poranny wiatr i deszcz nagła

wolność klamka ciszy

o krok od śmierci

opuszczaliście mnie tak często

gdy was potrzebowałem

Wszyscy Święci

wtedy

właśnie wtedy

gdy zdradzałem żonę

było mi całkiem dobrze

przy tobie

głaskałem cię po głowie

rankiem podałem ci wodę

nie przyniosłaś mi szczęścia

gdy otworzyłem oczy

po raz drugi zrozumiałem

że nie umiem pisać

i na tym koniec

Skąd u Ciebie chęć do pisania?

Chęć do pisania i opowiadania o swoich uczuciach posiada w sobie każdy z nas. Sam fakt istnienia uczuć jest równoznaczny z tym, że chcemy się nimi dzielić. Każdy wyzwala swoje emocje w inny sposób. Zależy to od wrażliwości i potrzeb, ale nigdy nad tym się nie zastanawiałem. Piszę, ponieważ w taki sposób jedynie potrafię wyzbywać się złych odczuć i dzielić się szczęściem.

INNA SZTUKA

słodki poeto

którego ziemia tak naprawdę nie chciała

nie masz uczuć

próbujesz udowodnić KAŻDEJ że jest naga

ciekawi cię depilacja miejsc intymnych

i wydatne płuca

ogólnie rzecz biorąc INNA sztuka

wiesz gdzie można się dobrze napić

znasz kobietę swojego życia

ale nie wiesz gdzie JEJ szukać

ale żeby szukać

samemu trzeba się odnaleźć

bo do życia są potrzebne

mięso i chleb

(i dobry seks)

Pisanie nie jest do końca chęcią. Pisanie wierszy to potrzeba, bez której nie da się żyć. Wiersz to również satysfakcja. Czasem wołanie o pomoc, żal, wspomnienia i marzenia. W wierszu jestem w stanie poruszyć taki problem, który mnie dręczy, a o którym nie miałbym odwagi z nikim pomówić. Wiersz to potłuczony ryj i pęknięte serce.

TRZY CNOTY POETY

najwspanialsze w życiu są:

zbierać żniwo niepowodzeń

i uśmiechać się na co dzień

pisać wiersze w nocy zawsze

by zaspokoić swoją pasję

czasem spróbować co nieco wypić

aby zrozumieć że można się mylić

O czym piszesz?

W mojej poetyce można doszukiwać się wielu naturalistycznych pragnień, maleńkich problemów, które zasłaniają cały świat. Ale to się wszystko zmienia. Nieporównywalnie. Twórczość licealna, która wydaje się być śmieszna w porównaniu z tym, co tworzę teraz. Za parę lat dojrzeję i będę się śmiał pewnie z tego, co napisałem dziś. Tematyka tego, co tworzę, kręci się wokół kobiet, do których mam straszną słabość i w których aż nader często się podkochuję. Stwierdziłem kiedyś, że wiersz to fragment życia zapisany na kawałku baby.

SIEWCA

boję się że nie zdołam na siebie zapracować że nie

będę mógł utrzymać żony i dziecka bo taki ze mnie nieudacznik

a do tego poeta nie umiem pracować solidnie ale marnować

umiem nie potrafię o siebie zadbać ale potrafię

zmieszać z gównem plony klęsk żniwa klęsk

apokaliptyczny siewca czego się dotknę we wstyd

się zamienia w płacz

Kiedy zacząłeś pisać?

Kiedy? W trzeciej klasie podstawówki pisałem wierszyki o kurkach i pisankach (śmiech). Później w okresie buntu, że tak powiem, w czasach licealnych znacznie rozwinąłem w sobie tę pasję, poprzez czytanie poezji i częste pisanie pod natchnieniem. Był Baczyński i był Wojaczek, a z mieszanki tych dwóch poetów całkiem odmiennych powstał tęskniący za szczęściem Jurczyński.

NIEWIERSZ

wiersz to fragment życia

zapisany na kawałku baby

życie to głupia baba

którą można kupić za pieniądze

pieniądze to rozmienione życie

na głupią babę

a jeśli głupia baba

to na pewno nie wiersz

NOŻYK

nie dzwoni telefon

a nożyk kroi mięśnie

słodki głosik

obija się pod czaszką

49 godzin temu nagrał go

mój dyktafon

telefon nie dzwoni

nożyk mięśnie kroi

Skąd czerpiesz inspirację?

Kobiety i ich dekolty to zaczyn do pisania. Alkohol również wpływa bujniej na moją wyobraźnię, co czasem pomaga mi wydobyć z siebie najgłębsze i najszczersze pragnienia, o których sam nie wiem. Koleżanka kiedyś powiedziała mi: „Kolejny artysta, który bez dopalacza nie potrafi pisać”.

WIERSZ O NIKIM

Nie będziesz władała moją poezją i prozą

Twoje palce nigdy mnie nie dotkną

Oddychasz papierosem. Wypiłbym flaszkę

Bo nie mam odwagi w oczy Ci patrzeć

Nie pójdziemy nigdy drogą krzyżową

Orgazm to tutaj nieodpowiednie słowo

Poeta w tym wierszu zbytnio się nie mieści

Za dużo miłości we współczesnej poezji

Nie potrafi?

Tak źle nie jest, ale czasem pozwala na uwolnienie wyobraźni. Inspirację czerpie się ze wszystkiego. Ja piszę o kobietach, dla kobiet i przez kobiety. Inspirację wydobywa się z zapachu perfum, drapania się po głowie, koralików, smutnych twarzy, wiatru we włosach. Inspiracją nie będą dla mnie oceany uczuć, wzniosłe słowa i czyny, nadzwyczajne sytuacje życiowe. Inspiracja tkwi w pomadce, której używa dziewczyna za którą szaleję.

MARTWA NATURA

martwe kwiaty

niepiękna martwa natura

na kobiecych piersiach

uwiędłych

pomiędzy bluzką szalikiem

czarne płatki

nie wlejemy za kołnierz uczuć

zerwany żałobny

z wisiorka ametyst

w suchych myślach

fioletowych ust

niepoprawna poezja

umarła w kilku wersach

trochę smutku trochę picia

żadne tam uczucia

czarna kobieta białe piersi

brak rymu tej piosenki

NAGŁA POTRZEBA

Niesmutek nieserce ściska

natura tonie w spazmach

gdy nie ma kogo kochać

gdy nie ma gdzie mieszkać

brakuje fantazji w talerzu

a jeść przecież trzeba

jeść walczyć kłócić się

w pogoni za plastrem mięsa

trzeba mężczyzny kobiety

diabła anioła

żeby świat jakoś funkcjonował

trzeba spania i jedzenia

pracy i wódki

żeby można się było do czegoś zwrócić

trzeba szansy chociaż jednej żeby jej nie wykorzystać

tak jak umrzeć raz żeby nie wstać

tak jak trzeba się golić

albo oddawać mocz regularnie

tak potrzebuję nie boga

ale prawdy