[textsnippet-%(center){width:200px;} "!https://histmag.org/grafika/thumbsold/patronite_200x200_thb_5250.jpg(Patronite Histmag)!":https://histmag.org/grafika/2017_news/patronite.jpg  Pomysłodawcą i Mecenasem materiału jest jeden z naszych Patronów na Patronite.pl: Anima ex Machina – dziękujemy! Wesprzyj nas na Patronite i Ty też współdecyduj o naszych kolejnych tekstach. "Dołącz do grona naszych Patronów!":https://patronite.pl/histmag %]

[GALLERY]https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/polacyiniemcy/1.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/1_436x600_thb_559492.jpg;W średniowieczu jednym z narzędzi prowadzenia polityki zagranicznej było *zawieranie małżeństw*, które oprócz oczywistej możliwości przedłużenia ciągłości rodu, były także obietnicą uzyskania konkretnych korzyści politycznych. Polscy władcy z dynastii Piastów często wchodzili poprzez małżeństwo w koligacje z domami niemieckimi. „Tradycję” zapoczątkował już Mieszko I żeniąc się z córką margrabiego Marchii Północnej Odą, a z Niemkami małżeństwa zawierali także Bolesław Chrobry, Mieszko II Lambert, Władysław Herman i Bolesław Krzywousty. Z kolei córki Chrobrego, Regelinda i Matylda, także zostały przeznaczone do polsko-niemieckiego ożenku (odpowiednio: z margrabią Miśni i z księciem Szwabii). Na zdjęciu portret Ody Miśnieńskiej, czwartej żony Chrobrego (Jan Matejko, domena publiczna).@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/polacyiniemcy/2.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/2_530x600_thb_7854100.jpg;Pisząc o stosunkach polsko-niemieckich w średniowieczu nie sposób nie wspomnieć o *zjeździe gnieźnieńskim* w 1000 r. Cesarz Niemiec Otton III pielgrzymował wówczas do grobu św. Wojciecha w Gnieźnie, co zaowocowało również spotkaniem z ówczesnym polskim księciem Bolesławem. Jedną z istotnych kwestii omawianych na zjeździe był plan utworzenia odrodzonego wielkiego cesarstwa rzymskiego – cesarstwa uniwersalistycznego. Jego prowincją miała stać się _Sclavinia_, czyli Słowiańszczyzna. Choć sam Chrobry był przychylny takiej wizji, to nie została ona zrealizowana: Otton w niejasnych okolicznościach zakończył żywot w 1002 r. Powyżej wizerunek cesarza Ottona (domena publiczna).@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/polacyiniemcy/3.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/3_434x600_thb_5411470.jpg;Korzystne koligacje rodzinne w Niemczech przydały się również *Kazimierzowi I Odnowicielowi*. Władca ten, zmuszony do opuszczenia Polski, podjął się walki o powrót na tron m.in. przy pomocy króla Niemiec Henryka III, który udzielił mu wsparcia finansowego i militarnego. Dzięki temu w 1039 r. Kazimierz wrócił do kraju, by w kolejnych latach stopniowo na powrót umacniać swoją władzę i odzyskiwać kolejne terytoria (domena publiczna).@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/polacyiniemcy/4.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/4_287x600_thb_296029.jpg;Choć na ziemiach polskich starano się dążyć do uniezależnienia kościoła od wpływów niemieckich, nie oznacza to, że instytucji polskiego i niemieckiego kościoła wzajemnie się nie „przenikały” – np. poprzez kapłanów. *Otton z Bambergu* przybył do Polski w 1080 r., był nauczycielem w szkole katedralnej (wykładał po polsku), a następnie znalazł się na dworze Władysława Hermana i uczestniczył w negocjacjach wokół jego małżeństwa z córką cesarza rzymskiego. Powrócił do Niemiec, aby w 1124 r. przybyć znów do Polski na zaproszenie Bolesława Krzywoustego. Z Polski, zresztą przy przychylności Bolesława, wyprawił się na Pomorze Zachodnie, by chrystianizować tamtejszą ludność – stąd jego przydomek „apostoła Pomorza”. Zmarł w wieku blisko 80 lat, w 1139 r. Na zdjęciu kopia czternastowiecznej figury św. Ottona z Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie (domena publiczna).@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/polacyiniemcy/5.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/5_400x600_thb_7574350.jpg;Innym przykładem wpływów niemieckiego kościoła są *polskie świątynie*, które pod względem architektonicznym były często wzorowane na budowlach niemieckich. Na zdjęciu bazylika archikatedralna Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Poznaniu, która cechuje się pewnymi inspiracjami z kościołów w Saksonii (fot. Tomasz Barc, opublikowano na licencji "Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 3.0":https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/deed.pl).@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/polacyiniemcy/6.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/6_600x340_thb_2386610.jpg;*Kolonizacja na prawie niemieckim* to innymi słowy zjawisko polegające na planowym osiedlaniu ludności niemieckiej. W Polsce kolonizacja rozwijała się przede wszystkim w wiekach XII-XIV, a jej efektem było m.in. zwiększanie przychodów danych ziem, zwiększanie gęstości zaludnienia i „migracja” nowych technik rolniczych. Kolonizacja była procesem, który rozpoczynał się od zawarcia umowy między właścicielem gruntu a zasadźcą, który reprezentował grupę osadników. Kolonizacja rozwinęła się w późniejszym czasie w tzw. prawo magdeburskie (niemieckie). Na zdjęciu akt przeniesienia miasta Ląd z prawa polskiego na niemieckie, sygnowane przez Władysława Jagiełłę (domena publiczna).@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/polacyiniemcy/7.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/7_600x525_thb_928896.jpg;Jednym z najważniejszych polskich zabytków kultury prawnej jest tzw. *księga elbląska*  – „Najstarszy Zwód [Spis] Prawa Polskiego”, który dostarcza nam wiedzy o polskim prawie z okresu rozbicia dzielnicowego. Zachował się niestety tylko fragment oryginału, z którego możemy jednak dowiedzieć się nieco o prawie karnym i postępowaniu sądowym. Tekst księgi został spisany w języku niemieckim w II poł. XIII w. lub na początku XIV w. Autor jest nieznany, według różnych domniemywań mógł być to m.in. cysters lub urzędnik krzyżacki. Powyżej widoczna mapa ziem polskich z okresu rozbicia dzielnicowego (fot. Ulamm, opublikowano na licencji "Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 3.0 Unported":https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/deed.pl).@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/polacyiniemcy/8.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/8_600x369_thb_371655.jpg;Jednym z najważniejszych Niemców, którzy posiadali wkład w polską kulturę i sztukę, był *Wit Stwosz* (ok 1448 -1533). Ten urodzony w okolicach Stuttgartu rzeźbiarz, malarz i grafik pozostawił po sobie wiele wspaniałych dzieł, z których w Polsce najbardziej znany jest zdecydowanie główny ołtarz krakowskiego kościoła Mariackiego. Na zdjęciu widoczny fragment owego ołtarza (fot. Henryart, opublikowano na licencji "Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 2.0 Ogólny":https://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.0/deed.pl).@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/polacyiniemcy/9.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/9_474x600_thb_162760.jpg;Dawna Rzeczpospolita zamieszkiwana była przez różne narody, w tym także licznie przez Niemców, którzy potrafili czasem dojść do wysokich stanowisk państwowych. Przykładem jest tu nieco zapomniana postać *Reinholda Heidensteina*, który na świat przyszedł w 1553 r. w ówczesnym lennie Królestwa Polskiego, Prusach Książęcych. Do historii przeszedł przede wszystkim jako sekretarz kancelarii królewskiej, gdzie pracował za rządów dwóch władców – Stefana Batorego i Zygmunta III Wazy. Był równocześnie dyplomatą i kronikarzem, dokumentującym m.in. dzieje wojny polsko-moskiewskiej. Powyżej widoczny herb własny Heidenstein (domena publiczna).@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/polacyiniemcy/10.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/10_600x459_thb_955763.jpg;Władysław IV Waza podjął się zreformowania armii Rzeczypospolitej. Na mocy tej idei powstała m.in. *piechota niemiecka*, czyli jednostka autoramentu (zaciągu) cudzoziemskiego, wzorowana na niemieckich oddziałach (konkretnie tzw. landsknechtach). Szkolenie również odbywało się na wzór naszych zachodnich sąsiadów, a komenda oddziałów także była niemiecka. Żołnierz piechoty wyposażony był z reguły w rapier oraz muszkiet kalibru 12-18 milimetrów. Na ilustracji polscy żołnierze w XVII w., pierwszy z lewej muszkieter cudzoziemskiego autoramentu (domena publiczna).@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/polacyiniemcy/11.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/11_600x402_thb_1725912.jpg;Choć Prusy i Austria były dla Polski państwami zaborczymi, nie wszyscy Niemcy sprzeciwiali się istnieniu niepodległej Polski. Do historii przeszły m.in. entuzjastyczne powitania w Prusach polskich emigrantów po powstaniu listopadowym. Co ciekawe wielkimi orędownikami odrodzenia Polski byli także... *Karol Marks i Fryderyk Engels*. Obaj uważali niepodległą Polskę za możliwą zaporę przeciw wpływom rosyjskiego imperializmu. Marks angażował się m.in. w zbiórki pieniędzy dla polskich emigrantów styczniowych. Na zdjęciu pomnik filozofów w Berlinie (fot. CyberCop, opublikowano na licencji "Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Unported":https://creativecommons.org/licenses/by/3.0/deed.pl). @https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/polacyiniemcy/12.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/12_401x600_thb_381622.jpg;Na przełomie wieków XIX i XX, w okresie ogromnego rozwoju przemysłowego, na ziemiach polskich znajdujących się wówczas pod zaborami swoją działalność rozpoczynało wielu *niemieckich przedsiębiorców*. Jednym z przykładów jest widoczny na ilustracji Karol Wedel, założyciel pierwszej w Polsce fabryki czekolady, który przybył do Warszawy w 1845 r. Niemieckie rody z czasem polonizowały się – oprócz Wedlów Polakami zostali m.in. Fukierowie (oryginalnie Fuggerowie), którzy byli posiadaczami wielkiej składnicy win w Warszawie (domena publiczna). @https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/polacyiniemcy/13.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/13_600x450_thb_184418.jpg;Ciekawym przykładem kultywowania pamięci o polsko-niemieckiej historii jest festyn miejski *„wesele w Landshut”*, odbywające się w owym bawarskim mieście. Są to organizowane od 1903 r. obchody upamiętniające wesele Jadwigi Jagiellonki i niemieckiego księcia Jerzego Bogatego, które miało miejsce w 1475 r. Na zdjęciu barwny korowód w trakcie festynu w 2005 r. (domena publiczna).@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/polacyiniemcy/14.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/14_453x600_thb_8059262.jpg;Nie można nie wspomnieć o niebagatelnym wpływie ludności niemieckiej na wygląd i charakter obecnych *miast w Polsce*. I nie jest tu mowa o Ziemiach Odzyskanych, ale o wielowiekowej tradycji i kulturze np. w Gdańsku czy chociażby rozwój miast związany z powstawaniem fabryk i fundacjami niemieckich przedsiębiorców, np. w Łodzi czy Sosnowcu. Na zdjęciu kamienica pod Gutenbergiem przy ul. Piotrkowskiej 86  w Łodzi, wybudowana z polecenia Jana (Johanna) Petersilgego, założyciela pierwszej łódzkiej gazety (fot. Sławomir Milejski, opublikowano na licencji "Creative Commons Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0":https://creativecommons.org/licenses/by/3.0/deed.pl).@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/polacyiniemcy/15.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/15_600x535_thb_387463.jpg;Ostatnim przykładem wzajemnych wpływów Polaków i Niemców jest ewolucja ich *języków*. W niemieckim możemy odnaleźć polonizmy dotyczące m.in. żywienia i przyrody (ogórek – _Gurke_, szczygieł – _Stieglitz_), z kolei germanizmy w j. polskim to chociażby wyrazy związane z miastami (burmistrz, ratusz, rynek) i z prawem (np wójt – _Vogt_). Na zdjęciu oczywiście _Schinken_ (domena publiczna). 



<imgcenter> [![Patronite Histmag](https://histmag.org/grafika/thumbsold/patronite_200x200_thb_5250.jpg)](https://histmag.org/grafika/2017_news/patronite.jpg) Pomysłodawcą i Mecenasem materiału jest jeden z naszych Patronów na Patronite.pl: Anima ex Machina – dziękujemy! Wesprzyj nas na Patronite i Ty też współdecyduj o naszych kolejnych tekstach. [Dołącz do grona naszych Patronów!](https://patronite.pl/histmag) </imgcenter>

&nbsp;Pomysłodawcą i Mecenasem materiału jest jeden z naszych Patronów na Patronite.pl: Anima ex Machina – dziękujemy! Wesprzyj nas na Patronite i Ty też współdecyduj o naszych kolejnych tekstach.&nbsp;<a href="https://patronite.pl/histmag" target="_blank">Dołącz do grona naszych Patronów!</a>

[GALLERY]https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/polacyiniemcy/1.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/1_436x600_thb_559492.jpg;W średniowieczu jednym z narzędzi prowadzenia polityki zagranicznej było zawieranie małżeństw, które oprócz oczywistej możliwości przedłużenia ciągłości rodu, były także obietnicą uzyskania konkretnych korzyści politycznych. Polscy władcy z dynastii Piastów często wchodzili poprzez małżeństwo w koligacje z domami niemieckimi. „Tradycję” zapoczątkował już Mieszko I żeniąc się z córką margrabiego Marchii Północnej Odą, a z Niemkami małżeństwa zawierali także Bolesław Chrobry, Mieszko II Lambert, Władysław Herman i Bolesław Krzywousty. Z kolei córki Chrobrego, Regelinda i Matylda, także zostały przeznaczone do polsko-niemieckiego ożenku (odpowiednio: z margrabią Miśni i z księciem Szwabii). Na zdjęciu portret Ody Miśnieńskiej, czwartej żony Chrobrego (Jan Matejko, domena publiczna).@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/polacyiniemcy/2.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/2_530x600_thb_7854100.jpg;Pisząc o stosunkach polsko-niemieckich w średniowieczu nie sposób nie wspomnieć o zjeździe gnieźnieńskim w 1000 r. Cesarz Niemiec Otton III pielgrzymował wówczas do grobu św. Wojciecha w Gnieźnie, co zaowocowało również spotkaniem z ówczesnym polskim księciem Bolesławem. Jedną z istotnych kwestii omawianych na zjeździe był plan utworzenia odrodzonego wielkiego cesarstwa rzymskiego – cesarstwa uniwersalistycznego. Jego prowincją miała stać się Sclavinia, czyli Słowiańszczyzna. Choć sam Chrobry był przychylny takiej wizji, to nie została ona zrealizowana: Otton w niejasnych okolicznościach zakończył żywot w 1002 r. Powyżej wizerunek cesarza Ottona (domena publiczna).@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/polacyiniemcy/3.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/3_434x600_thb_5411470.jpg;Korzystne koligacje rodzinne w Niemczech przydały się również Kazimierzowi I Odnowicielowi. Władca ten, zmuszony do opuszczenia Polski, podjął się walki o powrót na tron m.in. przy pomocy króla Niemiec Henryka III, który udzielił mu wsparcia finansowego i militarnego. Dzięki temu w 1039 r. Kazimierz wrócił do kraju, by w kolejnych latach stopniowo na powrót umacniać swoją władzę i odzyskiwać kolejne terytoria (domena publiczna).@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/polacyiniemcy/4.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/4_287x600_thb_296029.jpg;Choć na ziemiach polskich starano się dążyć do uniezależnienia kościoła od wpływów niemieckich, nie oznacza to, że instytucji polskiego i niemieckiego kościoła wzajemnie się nie „przenikały” – np. poprzez kapłanów. Otton z Bambergu przybył do Polski w 1080 r., był nauczycielem w szkole katedralnej (wykładał po polsku), a następnie znalazł się na dworze Władysława Hermana i uczestniczył w negocjacjach wokół jego małżeństwa z córką cesarza rzymskiego. Powrócił do Niemiec, aby w 1124 r. przybyć znów do Polski na zaproszenie Bolesława Krzywoustego. Z Polski, zresztą przy przychylności Bolesława, wyprawił się na Pomorze Zachodnie, by chrystianizować tamtejszą ludność – stąd jego przydomek „apostoła Pomorza”. Zmarł w wieku blisko 80 lat, w 1139 r. Na zdjęciu kopia czternastowiecznej figury św. Ottona z Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie (domena publiczna).@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/polacyiniemcy/5.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/5_400x600_thb_7574350.jpg;Innym przykładem wpływów niemieckiego kościoła są polskie świątynie, które pod względem architektonicznym były często wzorowane na budowlach niemieckich. Na zdjęciu bazylika archikatedralna Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Poznaniu, która cechuje się pewnymi inspiracjami z kościołów w Saksonii (fot. Tomasz Barc, opublikowano na licencji "Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 3.0":https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/deed.pl).@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/polacyiniemcy/6.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/6_600x340_thb_2386610.jpg; Kolonizacja na prawie niemieckim to innymi słowy zjawisko polegające na planowym osiedlaniu ludności niemieckiej. W Polsce kolonizacja rozwijała się przede wszystkim w wiekach XII-XIV, a jej efektem było m.in. zwiększanie przychodów danych ziem, zwiększanie gęstości zaludnienia i „migracja” nowych technik rolniczych. Kolonizacja była procesem, który rozpoczynał się od zawarcia umowy między właścicielem gruntu a zasadźcą, który reprezentował grupę osadników. Kolonizacja rozwinęła się w późniejszym czasie w tzw. prawo magdeburskie (niemieckie). Na zdjęciu akt przeniesienia miasta Ląd z prawa polskiego na niemieckie, sygnowane przez Władysława Jagiełłę (domena publiczna).@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/polacyiniemcy/7.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/7_600x525_thb_928896.jpg;Jednym z najważniejszych polskich zabytków kultury prawnej jest tzw. księga elbląska – „Najstarszy Zwód [Spis] Prawa Polskiego”, który dostarcza nam wiedzy o polskim prawie z okresu rozbicia dzielnicowego. Zachował się niestety tylko fragment oryginału, z którego możemy jednak dowiedzieć się nieco o prawie karnym i postępowaniu sądowym. Tekst księgi został spisany w języku niemieckim w II poł. XIII w. lub na początku XIV w. Autor jest nieznany, według różnych domniemywań mógł być to m.in. cysters lub urzędnik krzyżacki. Powyżej widoczna mapa ziem polskich z okresu rozbicia dzielnicowego (fot. Ulamm, opublikowano na licencji "Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 3.0 Unported":https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/deed.pl).@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/polacyiniemcy/8.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/8_600x369_thb_371655.jpg;Jednym z najważniejszych Niemców, którzy posiadali wkład w polską kulturę i sztukę, był Wit Stwosz (ok 1448 -1533). Ten urodzony w okolicach Stuttgartu rzeźbiarz, malarz i grafik pozostawił po sobie wiele wspaniałych dzieł, z których w Polsce najbardziej znany jest zdecydowanie główny ołtarz krakowskiego kościoła Mariackiego. Na zdjęciu widoczny fragment owego ołtarza (fot. Henryart, opublikowano na licencji "Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach 2.0 Ogólny":https://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.0/deed.pl).@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/polacyiniemcy/9.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/9_474x600_thb_162760.jpg;Dawna Rzeczpospolita zamieszkiwana była przez różne narody, w tym także licznie przez Niemców, którzy potrafili czasem dojść do wysokich stanowisk państwowych. Przykładem jest tu nieco zapomniana postać Reinholda Heidensteina, który na świat przyszedł w 1553 r. w ówczesnym lennie Królestwa Polskiego, Prusach Książęcych. Do historii przeszedł przede wszystkim jako sekretarz kancelarii królewskiej, gdzie pracował za rządów dwóch władców – Stefana Batorego i Zygmunta III Wazy. Był równocześnie dyplomatą i kronikarzem, dokumentującym m.in. dzieje wojny polsko-moskiewskiej. Powyżej widoczny herb własny Heidenstein (domena publiczna).@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/polacyiniemcy/10.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/10_600x459_thb_955763.jpg;Władysław IV Waza podjął się zreformowania armii Rzeczypospolitej. Na mocy tej idei powstała m.in. piechota niemiecka, czyli jednostka autoramentu (zaciągu) cudzoziemskiego, wzorowana na niemieckich oddziałach (konkretnie tzw. landsknechtach). Szkolenie również odbywało się na wzór naszych zachodnich sąsiadów, a komenda oddziałów także była niemiecka. Żołnierz piechoty wyposażony był z reguły w rapier oraz muszkiet kalibru 12-18 milimetrów. Na ilustracji polscy żołnierze w XVII w., pierwszy z lewej muszkieter cudzoziemskiego autoramentu (domena publiczna).@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/polacyiniemcy/11.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/11_600x402_thb_1725912.jpg;Choć Prusy i Austria były dla Polski państwami zaborczymi, nie wszyscy Niemcy sprzeciwiali się istnieniu niepodległej Polski. Do historii przeszły m.in. entuzjastyczne powitania w Prusach polskich emigrantów po powstaniu listopadowym. Co ciekawe wielkimi orędownikami odrodzenia Polski byli także... Karol Marks i Fryderyk Engels. Obaj uważali niepodległą Polskę za możliwą zaporę przeciw wpływom rosyjskiego imperializmu. Marks angażował się m.in. w zbiórki pieniędzy dla polskich emigrantów styczniowych. Na zdjęciu pomnik filozofów w Berlinie (fot. CyberCop, opublikowano na licencji "Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Unported":https://creativecommons.org/licenses/by/3.0/deed.pl). @https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/polacyiniemcy/12.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/12_401x600_thb_381622.jpg;Na przełomie wieków XIX i XX, w okresie ogromnego rozwoju przemysłowego, na ziemiach polskich znajdujących się wówczas pod zaborami swoją działalność rozpoczynało wielu niemieckich przedsiębiorców. Jednym z przykładów jest widoczny na ilustracji Karol Wedel, założyciel pierwszej w Polsce fabryki czekolady, który przybył do Warszawy w 1845 r. Niemieckie rody z czasem polonizowały się – oprócz Wedlów Polakami zostali m.in. Fukierowie (oryginalnie Fuggerowie), którzy byli posiadaczami wielkiej składnicy win w Warszawie (domena publiczna). @https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/polacyiniemcy/13.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/13_600x450_thb_184418.jpg;Ciekawym przykładem kultywowania pamięci o polsko-niemieckiej historii jest festyn miejski „wesele w Landshut”, odbywające się w owym bawarskim mieście. Są to organizowane od 1903 r. obchody upamiętniające wesele Jadwigi Jagiellonki i niemieckiego księcia Jerzego Bogatego, które miało miejsce w 1475 r. Na zdjęciu barwny korowód w trakcie festynu w 2005 r. (domena publiczna).@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/polacyiniemcy/14.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/14_453x600_thb_8059262.jpg;Nie można nie wspomnieć o niebagatelnym wpływie ludności niemieckiej na wygląd i charakter obecnych miast w Polsce. I nie jest tu mowa o Ziemiach Odzyskanych, ale o wielowiekowej tradycji i kulturze np. w Gdańsku czy chociażby rozwój miast związany z powstawaniem fabryk i fundacjami niemieckich przedsiębiorców, np. w Łodzi czy Sosnowcu. Na zdjęciu kamienica pod Gutenbergiem przy ul. Piotrkowskiej 86 w Łodzi, wybudowana z polecenia Jana (Johanna) Petersilgego, założyciela pierwszej łódzkiej gazety (fot. Sławomir Milejski, opublikowano na licencji "Creative Commons Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0":https://creativecommons.org/licenses/by/3.0/deed.pl).@https://histmag.org/grafika/2018_ciekawostki/polacyiniemcy/15.jpg;https://histmag.org/grafika/thumbsold/15_600x535_thb_387463.jpg;Ostatnim przykładem wzajemnych wpływów Polaków i Niemców jest ewolucja ich języków. W niemieckim możemy odnaleźć polonizmy dotyczące m.in. żywienia i przyrody (ogórek – Gurke, szczygieł – Stieglitz), z kolei germanizmy w j. polskim to chociażby wyrazy związane z miastami (burmistrz, ratusz, rynek) i z prawem (np wójt – Vogt). Na zdjęciu oczywiście Schinken (domena publiczna).

Nie tylko wrogość: stosunki polsko-niemieckie na przestrzeni wieków [Galeria]

Wolna licencja

Zamów newsletter