Marcowe propozycje Wydawnictwa Dolnośląskiego
Erich Honecker (1912–1994) – niemiecki działacz komunistyczny. W czasie II wojny światowej był prześladowany przez nazistów, a po wojnie należał do najbardziej wpływowych polityków Niemieckiej Republiki Demokratycznej, popieranych i obdarzanych zaufaniem przez ZSRR. Jako aktywista, następnie I sekretarz Niemieckiej Socjalistycznej Partii Jedności (SED), a w latach 1971–1989 przywódca państwa kształtował przez dziesięciolecia oblicze NRD.
Kim był człowiek, który nie cofnął się przed obaleniem swojego protektora Waltera Ulbrichta? Polityk, który z jednej strony z Breżniewem brał udział polowaniach, a z drugiej próbował nawiązać dialog z RFN? Przywódca, który pod murem berlińskim bronił socjalizmu strzałami do własnych obywateli?
W pierwszej na rynku biografii Ericha Honeckera Jan Lorenzen próbuje odpowiedzieć na te pytania i dociec, jak to możliwe, że Honecker przez kilkadziesiąt lat utrzymał się na szczytach władzy, choć z pozoru nie miał ani specjalnych talentów politycznych, ani charyzmy.
Jan N. Lorenzen, ur. 1969 r. w Hamburgu, historyk, dziennikarz, a także autor licznych, cieszących się uznaniem filmów dokumentalnych, m.in. „Sekretarze – Walter Ulbricht i Erich Honecker”. Mieszka z rodziną w Lipsku.
Przekonanie, że niemieccy urzędnicy służby dyplomatycznej w latach 1939-1945 byli ostatnim bastionem ruchu oporu, należy do najtrwalszych mitów Trzeciej Rzeszy. Jaką postawę prezentowali w rzeczywistości pracownicy niemieckiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych po objęciu władzy przez Hitlera? Jaką rolę odegrali w tworzeniu i utrwalaniu ustroju narodowosocjalistycznego? Czy niemieccy dyplomaci odpowiadają za współudział w prześladowaniach i wymordowaniu europejskich Żydów?
Członkowie niezależnej komisji historyków rozprawiają się z legendą i korygują obraz elity politycznej kraju. Liczne dokumenty nie pozostawiają złudzeń: Ministerstwo było bezpośrednio uwikłane w politykę nazistowskiego reżimu, a jego przedstawiciele uczestniczyli w realizacji wszystkich planów zbrodniczej ideologii. Po zakończeniu wojny tylko nieliczni dyplomaci zostali pociągnięci do odpowiedzialności.
Niniejsza książka ukazuje też, jak przez całe dziesięciolecia przeszłość Trzeciej Rzeszy kładła się cieniem na polityce zagranicznej RFN.
Eckart Conze (ur. 1963) – kierownik katedry Historii Współczesnej i Najnowszej Uniwersytetu w Marburgu.
Norbert Frei (ur. 1955) – kierownik katedry Historii Współczesnej i Najnowszej na Uniwersytecie w Jenie oraz dyrektor Centrum Historii XX wieku w Jenie.
Peter Hayes (ur. 1946) – profesor historii na Uniwersytecie Northwestern w Illinois.
Moshe Zimmermann (ur. 1943) – profesor historii najnowszej na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie.
