Marcin Wilk – ,,Pokój z widokiem. Lato 1939” – recenzja i ocena
Marcin Wilk –,,Pokój z widokiem. Lato 1939” – recenzja i ocena
Książka historyczna, pełna zabawnych anegdot i ciekawostek. Autor opisuje wspomnienia i zapiski świadków historii w ostatnie lato przed wybuchem II wojny światowej. Przedstawia kilkadziesiąt opowieści ukazujących nastroje w społeczeństwie przed zbliżającą się katastrofą. A wszystko to uzupełnione wycinkami z gazet oferującymi spokojny odpoczynek wakacyjny i reklamami zachwalającymi pobyt w najlepszych,,guest housach” w całej Polsce.
Marcin Wilk jest publicystą, dziennikarzem, redaktorem, krytykiem i konsultantem programów literackich. Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Publikował m.in. na łamach,,Polityki”,,,Tygodnika Powszechnego”,,,Przekroju”,,,Przeglądu Polskiego” i wielu innych czasopismach. Przez kilka lat redagował kolumnę książkową w,,Dzienniku Polskim”. Stały współpracownik miesięcznika,,Znak”.
Recenzowana publikacja oparta jest na źródłach historycznych i wzbogacona bibliografią naukową. Opowiada m.in. o różnicach i podziałach w społeczeństwie przez pryzmat wakacji, będącym,,wymysłem mieszczuchów”, na który nie mogli pozwolić sobie ludzie mieszkający na wsi. Biura podróży prześcigały się w ofertach spędzenia wypoczynku w Polsce. Które z nich były najlepsze według ofert zamieszczanych w czasopismach? Właśnie tego możecie dowiedzieć się z tej publikacji.
Autor przedstawił wakacje, które w zasadzie dla miejskiego społeczeństwa niewiele różnią się od tych dzisiejszych. Dla ludności wiejskiej był to czas intensywnej pracy. Marcin Wilk zajrzał zarówno do polskich kurortów morskich (takich, jak Gdynia), jak i górskich (m.in. do Zakopanego). Ukazał Polskę, która w latach międzywojennych odrodziła się w pełnej krasie i rozwijałaby się dalej, gdyby nie wybuch II wojny światowej.
Jednak książka nie tylko opisuje specyfikę najlepszego odpoczynku wakacyjnego. To, co najważniejsze z perspektywy miłośnika historii, to przedstawienie nastrojów panujących w społeczeństwie i widmo zbliżającej się wojny. Wszystko to okraszone zostało ciekawostkami z życia zarówno ówczesnych postaci sceny politycznej (sylwetka Eugeniusza Kwiatkowskiego), muzycznej (Jana Kiepury) oraz zwykłych ludzi mieszkających zarówno w miastach, jak i wsiach. Książka prezentuje pełen przekrój poglądów życiowych, jak i różny status społeczeństwa polskiego. Różnice między ludnością zamieszkującą Polskę zachodnią i wschodnią miał wyrównać 15-letni plan Eugeniusza Kwiatkowskiego, który niestety przez zawirowania wojenne oraz czasy komunizmu po wojnie, nie doszedł do skutku.
Publikacja, mimo że jest popularnonaukowa, może stanowić ciekawe źródło do poznania nastrojów społecznych w Polsce przed II wojną światową. Dobry język oraz liczne ciekawostki i anegdoty sprawiają, że po książkę może sięgnąć każdy. Ciekawym zabiegiem jest zestawienie faktów ściśle historycznych z opowieściami kilku- i kilkunastoletnich dzieci, które na różne sposoby odbierały atmosferę ówczesnej Polski. Literatura wykorzystana do napisania książki opiera się nie tylko na artykułach w czasopismach, czy książkach typowo naukowych, ale także na pamiętnikach i zapiskach archiwalnych oraz wywiadach.
Największym minusem książki jest jednak jej nierówna dynamika. Początkowo książkę czyta się szybko, powiedziałabym nawet że strony się,,pochłania”, niestety z czasem zaczyna ona trochę tracić. Dobre pierwsze wrażenie zostaje więc nieco zatarte. To oczywiście nie oznacza, że książka jest nudna, wręcz przeciwnie. Jednak, gdyby początkowe tempo utrzymało się do końca książki, moja ocena byłaby wyższa. Zauważalne są także nieliczne błędy redakcyjne, które jednak nie wpłynęły na moją opinię.
Książkę polecam każdemu interesującemu się historią, ale także tym którzy na temat dwudziestolecia międzywojennego nie mają zbyt wiele pojęcia. Ta publikacja może ich zachęcić do sięgnięcia po bardziej specjalistyczną literaturę. Książka lekka, ale zmuszająca do refleksji. W sam raz na wakacje, osiem dekad po lecie 1939 roku.
