Kolejne odkrycia polskich badaczy na Krymie

opublikowano: 2013-09-10, 15:12
wszelkie prawa zastrzeżone
Na terenie dawnej twierdzy Iluraton na Krymie polscy archeolodzy odkryli domostwa, ogromną cysternę do przechowywania wody i kilkanaście monet sprzed 2 tys. lat – poinformował PAP dr Jacek Rakoczy z Instytutu Archeologii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.
reklama

Niedawno informowaliśmy o odkryciu, dokonanym przez polskich archeologów w krymskiej Bałakławie - dzięki odnalezieniu domu rzymskiego trybuna wojskowego udało się potwierdzić, że to właśnie tam znajdowała się główna kwatera rzymskiego garnizonu na półwyspie. Tym razem badacze z Torunia dokonali ciekawych odkryć obiektów związanych z historią Królestwa Bosporańskiego.

Iluraton imponuje pozostałościami swoich fortyfikacji, które po dziś dzień pozostają w niezłym stanie i sięgają kilku metrów wysokości. Ich grubość wynosi od 4 do 6 metrów. Kwestią otwartą pozostaje przed kim miały bronić Królestwo Bosporańskie tak potężne umocnienia. To tylko jedno z niezliczonych pytań, na które szukamy odpowiedzi na stepach wschodniego Krymu – mówi kierujący badaniami dr Rakoczy.

Bosporańska patera z IV w. p.n.e. (domena publiczna)

Iluraton wspomniany został przez Klaudiusza Ptolemeusza w Geographike Hyphegesis. Była to jedna z trzech głównych twierdz Królestwa Bosporańskiego, które zajmowało w początkach naszej ery obszary wschodniego Krymu, półwyspu Tamańskiego oraz wybrzeży Morza Azowskiego od rzeki Kubań do ujścia Donu. W tym roku badania skoncentrowały się w trzech miejscach. Pierwsze to rejon bezpośrednio przylegający do fortyfikacji od strony południowej. Mimo, że nie odkryto żadnej architektury – wykopaliska były bardzo owocne. Znaleźliśmy kilkanaście monet bosporańskich z II w. n.e. wykonanych z brązu. Przypuszczamy, że niezabudowana parcela niedaleko głównej bramy pełniła rolę niewielkiego targowiska – mówi dr Rakoczy.

Drugim obszarem badawczym było skrzyżowanie dwóch głównych ulic twierdzy wraz z obszarem sąsiadującym. Polskim badaczom udało się uchwycić nawierzchnię ulicy biegnącej prosto od bramy głównej w kierunku północnym oraz ulicę do niej poprzeczną. Po obu stronach traktu odsłoniliśmy pomieszczenia dwóch domów z II w. Prawie we wszystkich znajdowały się zbiorniki na wodę wykute w skale. Niektóre z nich były przykryte posadzkami. Największa z badanych przez nas cystern miała 4 m głębokości licząc od poziomu ulicy i mogła pomieścić około 100 metrów sześciennych wody – opowiada naukowiec.

reklama

Niezwykle interesujący dla archeologów był trzeci obszar badawczy położony w północno-wschodniej części stanowiska. Udało się tam odkryć pozostałości konstrukcji, które należy łączyć z wcześniejszą zabudową tego miejsca. Jest to o tyle istotne, że twierdza powstała w wyniku planowej budowy, która była realizacją ustalonego projektu obejmującego całość założenia obejmującego blisko trzy hektary powierzchni. Wcześniejsze osadnictwo uległo zniszczeniu a jego ślady udało się wytropić właśnie w tym sezonie – nie kryje zadowolenia dr Rakoczy.

Pomocne w odkryciu tych reliktów były dziewiętnastowieczne plany Paula de Brux, jednego z pierwszych badaczy Bosporu Kimeryjskiego, które dostarczył Vladimir A. Goronczarowski z Rosyjskiej Akademii Nauk, wieloletni badacz Iluratonu, biorący udział w badaniach.

Tegoroczne prace trwały do końca sierpnia. Prowadzone były we współpracy z Instytutem Historii Kultury Materialnej Rosyjskiej Akademii Nauk w Petersburgu oraz Kerczeńskim Historyczno-Kulturalnym Muzeum w Kerczu. Badania zostały dofinansowane ze środków Fundacji Badań Archeologicznych Imienia Profesora Konrada Jażdżewskiego.

Królestwo Bosporańskie powstało ok. 480 r. p.n.e. jako związek kolonii greckich na wybrzeżu Krymu, stworzony w celu obrony przed atakami żyjących w głębi lądu Scytów. Stolicą królestwa, rządzonego początkowo przez dynastię Spartokidów, był Pantikapajon (dzisiejszy Kercz). Jedną z głównych sił napędowych rozwoju państwa był handel zarówno z południowymi wybrzeżami Morza Czarnego, jak i stepami scytyjskimi. W początkach pierwszego wieku przed naszą erą królestwo dostało się pod władzę króla Pontu Mitrydatesa VI Eupatora. Po jego klęsce w wojnie z Rzymem obszar Krymu popadł w zależność od imperium - okresowo na półwyspie stacjonował garnizon rzymski. Ostatecznie państwo upadło w IV w. n.e. pod wpływem Wielkiej Wędrówki Ludu.

Źródło: naukawpolsce.pap.pl

Redakcja i uzupełnienie: Tomasz Leszkowicz

reklama
Komentarze
o autorze
Nauka w Polsce
Powyższy materiał jest przedrukiem z serwisu internetowego „Nauka w Polsce” współtworzonego przez Polską Agencję Prasową i Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Publikacji dokonano na zasadach określonych przez PAP S.A.

Zamów newsletter

Zapisz się, aby otrzymywać przegląd najciekawszych tekstów prosto do skrzynki mailowej. Tylko wartościowe treści, zawsze za darmo.

Zamawiając newsletter, wyrażasz zgodę na użycie adresu e-mail w celu świadczenia usługi. Usługę możesz w każdej chwili anulować, instrukcję znajdziesz w newsletterze.
© 2001-2024 Promohistoria. Wszelkie prawa zastrzeżone