Karol Estreicher — człowiek, który ochronił polską kulturę przed zagładą [Video]
W czasie II wojny światowej stracił rodziców. Jednak nawet szokująca utrata bliskich nie powstrzymała go przed wypełnieniem powierzonych mu przez gen. Władysława Sikorskiego obowiązków, w tym, kierowania Komisją Rejestracji i Rewindykacji Polskich Dóbr Kulturalnych. Jak do tego doszło? Poniżej przedstawiamy małe kalendarium zdarzeń, które umożliwiły Estreicherowi ochronę cennych dóbr kultury z Wawelu.
1 października 1939 r. Karol Estreicher przybywa na Węgry, następnie przez Włochy dociera do Paryża 14 października 1939 r., gdzie gen. Sikorski proponuje mu objęcie stanowiska sekretarza. Jednym z zadań Estreichera jest utworzenie komórki zajmującej się stratami polskiej kultury w wyniku wojny i okupacji.
22 listopada 1939 r. siedziba rządu na uchodźctwie zostaje przeniesiona z Paryża do Angers.
14 stycznia 1940 r. Estreicher otrzymuje propozycję kierowania Biurem Rady Narodowej, organu doradczego prezydenta RP. Ostatecznie Estreicher obejmuje stanowisko zastępcy kierownika.
1 kwietnia 1940 r uzyskuje kierownictwo nad Komisją Rejestracji i Rewindykacji Polskich Dóbr Kulturalnych. Dzięki temu trafiają do niego informacje nt. strat z całego okupowanego kraju.
14 czerwca 1940 r. Niemcy wkraczają do Paryża. Zabytki polskiej kultury przechowywane w stolicy Francji trzeba ukryć gdzie indziej. „Kazania świętokrzyskie”, „Psałterz Floriański”, modlitewnik Bony Sforzy, łańcuch króla Zygmunta III Wazy, manuskrypty Chopina, Szczerbiec… Te i wiele innych skarbów zostaje ukrytych w 74 skrzyniach na węglowcu „Chorzów”. Początkowo pojawia się pomysł przewiezienia skarbów do Anglii. Droga do celu nie jest łatwa, statek musi zmierzyć się np. z nalotem Luftwaffe. Czy jednak cenne artefakty kultury zostają ostatecznie ukryte w Londynie? Nie. Gdzie zatem trafiają? Tego i wielu innych ciekawostek dowiecie się, jeśli obejrzycie wideo poniżej.
