Jesienne nowości Wydawnictwa UJ

Książka Kate Brown to fascynująca opowieść na temat losów regionu, który jest bardzo ważny dla zrozumienia polskiej historii, ale nie znalazł należytego miejsca w naszej historiografii. Niniejsza publikacja dotyczy rzeczywistości nie tylko Kresów znanych z opracowań na temat okresu międzywojennego, lecz także obszarów niegdyś należących do Rzeczypospolitej Obojga Narodów, a później – w wyniku wojny polsko-bolszewickiej – włączonych do Związku Sowieckiego. Autorka przez analizę pewnej mikrorzeczywistości mówi również o powszechnych procesach, które zmieniły oblicze Europy i świata w XX wieku: tworzeniu „etnicznie czystych” państw narodowych, dyskryminacji mniejszości narodowych, a także dążeniu do klasyfikacji ludzi według ściśle określonych kategorii narodowych.

Kresy – biografia krainy, której nie ma to studium poświęcone zagadnieniom ważnym w poznawaniu zjawisk etniczności, teorii narodu, polityki narodowościowej, historii Związku Sowieckiego i historii kultury polskiej na Wschodzie. Autorka bada okoliczności, przebieg i konsekwencje eksperymentów politycznych prowadzonych w ZSRR celem implementacji ideologii komunistycznej i wytworzenia nowej tożsamości sowieckiej.

Dr hab. Andrzej A. Zięba, Uniwersytet Jagielloński

Przez stronice monografii Kate Brown przetacza się korowód barwnych postaci: chłopów pielgrzymujących do cudownych źródeł, rozśpiewanych chasydów i medytujących protestantów. Zjawiska i wydarzenia opisane w książce są często osadzone wokół konkretnych aktorów wydarzeń, ich opowieści, pamiętników oraz sprawozdań, w których w całej okazałości pojawia się dramat nie tylko ofiar, lecz także sprawców. Wszystko to skłania do zadumy nad skomplikowaną, nigdy czarno-białą rzeczywistością historyczno-społeczną. Nie popadając w nostalgię, autorka uczy wrażliwości na odmienność i obcość, a tym samym przełamuje stereotypy.

Dr hab. Bernadetta Wójtowicz-Huber, Uniwersytet Warszawski

Kate Brown jest profesorem historii na Uniwersytecie Maryland, Baltimore Coumty, USA

Taniec Furii wnosi istotny wkład w nasze wyobrażenie o genezie i charakterze Wielkiej Wojny. Ta rzetelnie przygotowana i dobrze napisana książka koncentruje się wokół prostej tezy: w 1914 roku narody Europy nie spodziewały się ani nie pragnęły wojny. Wierzyły natomiast w słuszność swojej sprawy i uważały, że poniesione przez nie ofiary muszą zostać pomszczone. W ciągu kilku tygodni to, co rozpoczęło się jako wojna gabinetowa rozpętana przez garstkę polityków, przekształciło się w wojnę totalną, w trakcie której emocje niweczyły szansę na kompromis. Rozbudzona wówczas nienawiść pozostawiła po sobie spuściznę militaryzmu, rasizmu i totalitaryzmu.

Dennis Showalter, autor książki Tannenberg: Clash of Empires

Za pomocą tej ważnej książki Neiberg ogromnie wzbogaca nasze rozumienie nastawienia opinii publicznej i klimatu politycznego tamtego pamiętnego roku, w którym tak naprawdę rozpoczęło się dwudzieste stulecie. Sięgając do bogatego zasobu relacji z epoki, przekonuje, że Europejczycy zamienili się w wojowników gotowych do największych poświęceń dopiero wówczas, kiedy ich armie przekroczyły granice państwowe, a rzeczywistość nowoczesnej wojny – inwazja, zbrodnie, masowe ofiary – dosięgła ludności cywilnej na tyłach.

William J. Philpott, autor książki Three Armies on the Somme:

Teh First Battle of the Twentieth Century

Najważniejsze jest w tej książce, prześledzenie postrzegania rzeczywistości przez ówczesną opinię publiczną. W tym celu autor zgromadził bogaty materiał źródłowy składający się z publikowanych i niepublikowanych zbiorów prywatnej korespondencji, dzienników spisanych w trakcie wydarzeń, w 1914 roku, oraz wspomnień i pamiętników. Te materiały zostały uzupełnione przez kwerendę prasową. (…).

W przypadku książki Michaela S. Neiberga, dostajemy niezwykle ciekawy obraz rzeczywistości społecznej, który może niekiedy nas zaskakiwać. Jednocześnie możemy zaobserwować, jak narasta propaganda wojenna, i jak pod jej wpływem zmieniają się ludzkie i społeczne postawy. W tym względzie książka ta może być swoistą polemiką ze stereotypem masowego poparcia dla wojny.

dr hab. Michał Leśniewski, Instytut Historyczny, Uniwersytet Warszawski,

Ogólnie przyjęta geneza pierwszej wojny światowej ukazuje Europę jako pole minowe nacjonalizmu, na którym najlżejsze stąpnięcie mogło wywołać eksplozję nienawiści zdolną rozerwać kontynent na strzępy. Tymczasem Michael Neiberg w swojej książce wykazuje, że zwykli Europejczycy, w przeciwieństwie do przywódców politycznych i militarnych, nie chcieli i nie spodziewali się wojny w lecie 1914 roku. Skupiając się na reakcjach ludzi spoza kręgów władzy na gwałtowny wybuch i eskalację walk, Neiberg rozprawia się z poglądem, że mieszkańcy Europy byli zaciekłymi nacjonalistami pałającymi żądzą masowego mordu. Odsłania natomiast skomplikowany układ zależności funkcjonujący ponad granicami państwowymi.

Neiberg gromadzi listy, dzienniki i pamiętniki zwykłych obywateli państw europejskich, aby wykazać, że wybuch wojny był dla nich wydarzeniem nagłym i niespodziewanym. Obserwując jak mało istotny kryzys dyplomatyczny przeradza się w masakrę, reagowali zgorszeniem, odrazą i strachem. Kiedy jednak układy między agresywnie nastawionymi rządami zaczęły się rozpadać i miejsce wspomnianych uczuć zajęło rozczarowanie. Mimo to narodowa nienawiść dała o sobie znać dopiero wówczas, kiedy straszliwa machina wojenna nabrała rozpędu. Nienawiść ta ujawniła się pod naciskiem eskalacji wzajemnych gróźb, zbrodni wojennych i natrętnej rządowej propagandy.

Prof. Michael S. Neiberg jest wykładowcą historii na Uniwersytecie Południowego Missisipi i autorem książki Fighting the Great War: A Global History

Yoshimasa to prawdopodobnie najgorszy szogun, jaki kiedykolwiek rządził Japonią. Był kiepskim żołnierzem, nie znał się na sprawach państwowych i został zdominowany przez żonę. Niemniej ‒ jak pokazuje Donald Keene ‒ wywarł bezprzykładny wpływ na życie kulturalne Japonii.

Dziś Yoshimasę pamięta się przede wszystkim jako budowniczego Świątyni Srebrnego Pawilonu i człowieka rządzącego Japonią podczas wojny Ōnin (1467‒1477), która doprowadziła do niemal całkowitego zaniku władzy szogunów. Nie mogąc sprawować kontroli nad shugo daimyō – wojskowymi gubernatorami prowincji – porzucił politykę i poświęcił się poszukiwaniu piękna. Kiedy Yoshimasa zrezygnował ze stanowiska szoguna i uczynił swym domem górskie ustronie znane dziś jako Srebrny Pawilon, jego estetyczny smak zaczął określać gusty Japończyków: nastąpił rozkwit teatru nō, rozwinęła się sztuka tworzenia japońskich ogrodów, a w niewielkiej sali w Srebrnym Pawilonie narodziła się ceremonia herbaciana. Pod rządami Yoshimasy powstały także lub zyskały pierwszorzędne znaczenie sztuka układania kwiatów, malarstwo tuszowe oraz architektura shoinzukuri.

Wszechstronna erudycja i wciągający sposób pisania Keene’a są ozdobą tej niezwyklej opowieści o wybrednym estecie, którego smak okazał się tak ważny w procesie kształtowania się wyglądu współczesnego świata.

New Yorker

Elegancka i wnikliwa biografia. Każdy, kogo interesuje rozwój niezwykłego stylu Japonii, znajdzie w niej nieoceniony i urzekający przewodnik.

Time Magazine

Keene stworzył perełkę: świeże i wnikliwe studium poświęcone XV-wiecznemu Kioto i roli szoguna Ashikagi Yoshimasy.

Choice

Donald Keene, Shincho Professor Emeritus literatury japońskiej oraz University Professor Emeritus na Uniwersytecie Columbia.

Zobacz też pozostałe książki, dostępne w ofercie Wydawnictwa!