Instytut Historyczny UW digitalizuje swoje starodruki

Kolekcja starych druków, która liczy 1003 dzieła wydane od XVI do XVIII w., stanowi najbardziej wartościową część zbiorów Biblioteki Instytutu Historycznego (BIH). Kolekcja ta – jako depozyt BIH – jest obecnie udostępniana czytelnikom w Gabinecie Starych Druków Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego (BUW).

W zbiorze znajdują się m.in. unikatowe egzemplarze dzieł związanych ściśle z dziejami dawnej Rzeczypospolitej i jej wybitnych osobistości. Do najciekawszych obiektów należy egzemplarz dzieła prawniczego Decisiones Johanna Koeppena st. (1531-1611), należący niegdyś do ostatniego króla Polski, Stanisława Augusta Poniatowskiego.

Budynek Instytutu Historycznego UW. Biblioteka, w której zbiorach znalazły się cenne starodruki, znajduje się na drugim piętrze tzw. Gmachu Pomuzealnego (fot. Kowal-stefan, domena publiczna).

Kolekcja zawiera cenne druki z Pomorza i terenu dawnych Prus pochodzące z historycznych kolekcji m.in. dawnej Biblioteki Senatu Gdańskiego i dawnej biblioteki zamku w Malborku. Do najcenniejszych gedanianów w kolekcji należy drugi w Polsce egzemplarz dzieła Thomasa Sprata The History of the Royal Society of London for the Improving of Natural Knowledge (Londyn 1667). Na jego karcie tytułowej widnieje dedykacja Henriego Oldenburga, sekretarza Królewskiego Towarzystwa, dla słynnego astronoma Jana Heweliusza.

Oprócz obiektów z dziedziny dawnej historiografii i prawoznawstwa kolekcja obejmuje także szereg rzadkich druków kartograficznych: atlasów, map i planów.

Od wielu miesięcy trwa digitalizacja zbioru. Cyfrowe wersje dokumentów udostępniane są na stronie: http://www.starodruki.ihuw.pl/, tak aby mogli do niego mieć dostęp wszyscy chętni. Dotychczas w internecie można oglądać 416 tytułów; teraz trwa intensywna praca nad skanowaniem i publikacją w sieci kolejnych tomów. Do końca roku zbiór się powiększy, wprowadzimy opisy merytoryczne poszczególnych woluminów oraz poprawimy sam serwis i wprowadzimy aplikacje mobilne – poinformował PAP Dominik Purchała, zastępca kierownika BIH UW.

Jak tłumaczy, w późniejszym etapie „ściągnięte” zostaną do warszawskiej bazy pozostałe starodruki, które znajdują się już w innych cyfrowych archiwach światowych i są identyczne z egzemplarzami kolekcji BIH. Pozwoli to oszczędzić na kosztach digitalizacji.

Projekt digitalizacji zainicjowała Fundacja Naukowa Przyjaciół IH UW „Klio” i Muzeum Historii Polski przy dofinansowaniu z programu „Dziedzictwo Cyfrowe” Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Kontynuacja projektu jest możliwa dzięki kolejnemu grantowi – tym razem ze środków Narodowego Instytutu Muzealnictwa i Ochrony Zbiorów.

Stworzony w ramach programu system do prezentacji dostępny jest na wolnej licencji GNU.

Źródło: naukawpolsce.pap.pl

Redakcja: Tomasz Leszkowicz