Historia polskich Ormian w DSH
Ekspozycja nawiązuje swą formą do wnętrza ormiańskiej świątyni. Historię polskich Ormian poznajemy poprzez losy kupców, rzemieślników, właścicieli ziemskich, nauczycieli, duchownych i działaczy społecznych, którzy związali swoje życie z Polską. Wśród prezentowanych na wystawie materiałów znajdują się informacje o Armenii i ormiańskiej diasporze w Polsce, fotografie, film dokumentalne, relacje (m.in. o rzezi Ormian z 1915 r.) oraz inne dokumenty.
Wystawa zorganizowana została przy współpracy z Fundacją Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich, dostępna będzie w DSH (ul. Karowa 20 w Warszawie) w godzinach jego otwarcia (wtorek-piątek: 10:00-18:00, sobota-niedziela: 11:00-17:00) do 6 grudnia. Wstęp wolny.
Diaspora ormiańska ma swoje korzenie w XI wieku, kiedy to Armenię najechali Turcy. Ormianie po raz pierwszy znaleźli się w państwie polskim w momencie przyłączenia do niego ziem ruskich za panowania Kazimierza Wielkiego. Za rządów następnych władców liczebność tej społeczności wzrastała. W 1519 r. uzyskali oni pewien zakres autonomii obowiązujący niemalże do końca Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Ormianie polscy zajmowali się głównie handlem ze Wschodem oraz rzemiosłem, posiadali własną katedrę we Lwowie (ostatnim ormiańskim arcybiskupem lwowskim przed drugą wojną światową był ks. Józef Teodorowicz, wybitny kaznodzieja, polski patriota). Pochodzenia ormiańskiego byli m.in. Ignacy Łukasiewicz (wynalazca lampy naftowej), Juliusz Słowacki, Zbigniew Herbert, ks. Grzegorz Piramowicz (oświeceniowy działacz edukacyjny), a z żyjących Krzysztof Penderecki, Robert Makłowicz, Anna Dymna czy też ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski (duszpasterz Ormian w Południowej Polsce).
