HerstoriA – herstoria.blox.pl – recenzja i ocena bloga
Ania Nowakowska (od niedawna Nowakowska-Wierzchoś) to jedna z naszych najlepszych publicystek, jak dotąd autorka 30 tekstów opublikowanych na łamach „Histmaga”. Jako redaktor naczelny sam nie wiem czy cieszyć się, czy raczej smucić, że od kilku miesięcy Ania pisze także na swoim blogu poświęconym historii kobiet i kobietom w historii. Przyjmijmy, że się cieszę – choćby dlatego, że to naprawdę świetny blog.
Autorka pisze z polotem i talentem dobrego felietonisty. Notki są w większości krótkie – to historyczne komentarze do bieżących wydarzeń (np. „odnalezienia” ciała Róży Luksemburg w berlińskiej kostnicy), ale też nieco ironiczne czy prześmiewcze notki na temat odnalezionych w odmętach tego czy innego zbioru archiwalnego dokumentów, bądź wygrzebanych z jakiegoś antykwariatu tomiszczy. Niedawno autorka cytowała fragmenty książki o gospodarstwie domowym wydanej w latach 60. XX wieku w ZSRR. Cóż za barwny przykład równouprawnienia płci w socjalistycznym raju! Pozwolę sobie zacytować tę krótką notkę, dobrze obrazującą styl tego blogu:
Wszelki komentarz zbędny. Blog powinien zainteresować nie tylko zawodowych historyków (tych nie tylko zainteresuje, ale i się przyda – autorka podaje niekiedy np. odniesienia do konkretnych zespołów archiwalnych), lecz także amatorów, ceniących zaostrzone pióro i ciekawie przedstawioną treść. Na blogu można też znaleźć krótkie omówienia książek oraz zapowiedzi kolejnych edycji Feministycznego Salonu Historycznego.
Co w blogu może się nie spodobać? Jeśli już koniecznie muszę narzekać, bo podobno taka rola recenzenta, to wspomniałbym o częstości aktualizacji. Jedna notka na dwa tygodnie to raczej niewiele, choć najważniejsze że blog żyje – może życiem chwilowo dość niemrawym, ale jednak. Druga kwestia (kwestia, a nie wada!) to perspektywa autorki. Jest to blog prowadzony przez feministkę z feministycznej perspektywy – nie każdy takie spojrzenie zrozumie i pewnie nie każdy polubi. Co zrobić, ilu ludzi tyle gustów. Sam za feministę się nie uważam, ale potrafię docenić wartościowe dziełko. A „HerstoriA” niewątpliwie swoją wartość ma.
