Niemcy ograbili drzewostan Puszczy Kampinoskiej podczas I i II wojny światowej
Największe zniszczenia Puszczy Kampinoskiej nastąpiły w XIX i pierwszej połowie XX wieku, kiedy to podczas zaborów, wojen i okupacji pod topór poszło kilka tysięcy hektarów lasu. Wylesione obszary w większości pozostawiono bez odnowienia lasu, co spowodowało wtórne uruchomienie wydm - odpowiedziała PAP dyrekcja KPN.
Okres I wojny światowej spowodował duże zniszczenia w drzewostanach Puszczy, która była areną działań wojennych; w latach 1914-1918 Niemcy wycięli najpiękniejsze drzewostany w okolicach Wilkowa, Janówka i Pociechy - informuje KPN. Pozyskane w ten sposób przez Niemców drewno było wykorzystywane jako surowiec do konstruowania umocnień i elementów infrastruktury wojennej, a także jako paliwo.
By sprawniej wykorzystywać zasoby Puszczy, Niemcy wybudowali w latach 1915-18 sieć kolejek leśnych, które wywoziły surowe pnie do przystani w Leoncinie nad Wisłą, skąd były spławiane do Gdańska. Funkcjonowały także dwa tartaki, w Zamczysku i Piaskach Królewskich.
Ogółem podczas I wojny światowej Puszcza straciła około 2324 ha drzewostanów, w latach dwudziestych XX wieku powierzchnia lasów szacowana była na 18400 ha - wylicza KPN.
Rabunkowa gospodarka okupanta w okresie II wojny światowej zwiększyła stopień wyniszczenia Puszczy – wycięto zrębami zupełnymi dalsze 2378 ha drzewostanów. Niemiecka eksploatacja obejmowała różne gatunki drewna, ale najważniejszym surowcem było drewno sosnowe, będące cennym materiałem ze względu na swoje właściwości użytkowe w celach wojennych i przemysłowych - dodaje park narodowy.
Wyniszczająca eksploatacja Puszczy Kampinoskiej przez administrację niemiecką miała katastrofalne skutki dla ekosystemu, środowiska naturalnego, a także w zakresie strat kulturowych i społecznych - podkreśla KPN.
Zaznaczono, że szczególnie chętnie wycinano sosny, będące głównym gatunkiem lasotwórczym w KPN, które porastają większość terenów wydmowych.
W związku z tym, że sosna rośnie w trudnych warunkach – na suchych i ubogich piaszczystych glebach – ma wąskie przyrosty roczne, twarde, sprężyste i bogate w żywicę drewno. Ze względu na te właściwości sosny używane były do wyrobu masztów okrętowych. Stare, ok. 200-letnie sosny masztowe, o wysokości do 30 metrów i ponad półmetrowej pierśnicy, zachowały się do dnia dzisiejszego m.in. w obszarach ochrony ścisłej Sieraków czy Wilków - przekazał PAP park narodowy.
Dzisiaj, dzięki właściwej ochronie tego cennego miejsca przyroda Kampinoskiego Parku Narodowego na areale 38 544 ha dziczeje, wzmacnia się i z każdym rokiem lasy stają się coraz bardziej naturalne i nabierają puszczańskiego charakteru. Obecnie zajmują ponad 73 proc. powierzchni Parku. W roku 1956 średni wiek drzewostanów wynosił 38 lat, w roku 2022 86 lat. Najliczniejszymi wśród drzew są: sosny zwyczajne, olsze czarne, brzozy oraz dęby - informuje dyrekcja KPN. (PAP)
Źródło: naukawpolsce.pap.pl, autor: adj/ kgod/
