Kim był Sylwester I?
Sylwester I – zobacz też: Schody do nieba - wielcy święci, papieże i mistycy
Z pontyfikatem Sylwestra I wiąże się historia tzw. „Donacji Konstantyna”. Miał to być rzekomo dokument, złożony przez Konstantyna Wielkiego na ręce wyżej wspomnianego papieża. Cesarz, w zamian za wyleczenie z trądu, przekazywał Sylwestrowi oraz jego następcom liczne przywileje. Przede wszystkim zaś wywyższał ich ponad władców świeckich. Dziś wiadomo, że „Donacja” to dokument fałszywy, pochodzący z VIII w. Ale nawet bez niego pontyfikat Sylwestra uznać należy za kluczowy dla historii Kościoła.
Sylwester I i Konstantyn Wielki. Darowizna Konstantyna była fałszerstwem, ale nie zmienia to faktu, że papieża i cesarza łączyły zażyłe stosunki (domena publiczna) Dzieciństwo i młodość Sylwestra giną w mrokach dziejów. Wedle zachowanych podań urodził się w Rzymie w II poł. III w. Jego ojciec, Rufin, był kapłanem, działającym na rzecz chrześcijaństwa w momencie nasilonych prześladowań, organizowanych przez cesarza Dioklecjana. Matka chciała, by Sylwester podążył podobną ścieżką. Oddała go więc na wychowanie do pewnego duchownego. Kariera młodzieńca przebiegała nad wyraz sprawnie – w wieku 30 lat został diakonem, a później prezbitrem. Nie brakowało mu stronników w środowisku kapłańskim, dzięki czemu 31 stycznia 314 r. zasiadł na tronie św. Piotra
Długi pontyfikat papieża Sylwestra I to przełomowy okres w historii Kościoła. W 313 r. cesarz Konstantyn Wielki wydał edykt mediolański, zrównujący chrześcijaństwo z innymi kultami Imperium. Skończył się czas konspiracji i prześladowań, wyznawcy Chrystusa mogli więc przystąpić do kształtowania oficjalnych struktur swojej religii.
Relikwiarz Sylwestra I (domena publiczna) Kluczowe dla dalszych losów chrześcijaństwa były postanowienia Soboru nicejskiego I (325 r). Zwołane przez cesarza, pierwsze w historii powszechne zgromadzenie biskupów, określiło m.in. metodę obliczania daty Wielkanocy. Uzgodniono też, palącą wówczas, kwestię relacji Jezusa do Boga Ojca. Sylwester nie brał udziału w obradach, wysłał jednak swoich reprezentantów – kapłanów Wincentego i Wita. Własną inicjatywą odznaczył się podczas soboru w Rzymie, kiedy to naznaczył zwolenników arianizmu piętnem herezji.
Sylwester I uroczyście konsekrował dwie bazyliki – św. Piotra na Watykanie i św. Jana na Lateranie – ufundowane przez cesarza Konstantyna. Święcenie budowli stało się wkrótce nieodłączną częścią religii chrześcijańskiej. Papież zmarł 31 grudnia 335 roku, po niezwykle długim, trwającym 21 lat pontyfikacie. Pochowano go na cmentarzu św. Pryscilli, przy rzymskiej Via Salaria. Sylwester miał okazję oglądać narodziny legalnego Kościoła, a także brać udział w tworzeniu jego pierwszych struktur. Cieszył się ogromną czcią i rychło zyskał status świętego – i to nie będąc męczennikiem. Pośmiertny kult sprawił, że zaliczono go do grona tzw. „Wyznawców” – postaci wyjątkowo zasłużonych dla chrześcijaństwa, lecz zmarłych śmiercią naturalną. Dlatego też dzień opuszczenia przez Sylwestra ziemskiego padołu – 31 grudnia – to w Kościele katolickim czas wspomnienia liturgicznego ku jego czci.
Źródła: britannica.com, newadvent.org
